Yəhudi Agentliyi rəhbərlərindən Xaim Arlozorovun inisiativi sayəsində 1933-cü ildə Berlində yəhudilərin Almaniyadan Fələstinə köçürülməsi planı təsdiq olundu. Fələstin sionistləri hətta qorxurdular ki, yəhudi axını həddən artıq çox ola bilər. 1933-cü ilin yayında Praqada keçirilən konqresdə sionistlər bildirirdilər ki, axını miqdarında nizamlamaq lazımdır. “Yəhudi Şuraları” yəhudiləri saf-çürük edir, dözümlüləri Fələstinə göndərmək üçün ayırır, zəifləri isə həbsxanalara yollayırdı. Zeev Jabotinski 1936-cı ildə yazdığı “Yəhudi dövləti” kitabında sionistlərin Fələstinlə bağlı planlarını belə açıb göstərirdi ki, onlara yeni yaradılacaq dövlətdə yəhudi xalqı “islah olunmuş formada”, “seçilmiş fraqmentlərdə” gərəkdir: “Bununçün ehtiyatlı seleksiya və diqqətli seçim aparmaq lazımdır. Yəhudi diasporundan yalnız ən yaxşıları Fələstinə girməlidir”. Almaniya Reyxsbankının prezidenti Yalmar Şaxt sionizmin tanınmış rəhbərlərindən olan İngiltərə bankının direktoru Monteqyu Normanla birgə “Şaxt planı” adlanan plan hazırlamışdı ki, Almaniyanın sionist rəhbərliyi qruppenfürer German Gerinq ilə əl-ələ verib həmin planı realizasiya edirdilər. “Şaxt planı” yəhudiləri işləyənlərə və işləməyənlərə bölərək onların Fələstinə uyğunlaşmaq və oturuşmaq bacarıqlarının klassifikasiyasını aparırdı. Plana görə 600 min Almaniya yəhudisi 3 kateqoriyaya bölünmüşdü: 1) 150 min iqtisadi cəhətdən qabiliyyətli yəhudilər ki, onların Fələstinə göndərilməsi vaxtının xüsusi cədvəli hazırlanmışdı; 2) İqisadi cəhətdən passiv olanlar və 1-ci kateqoriyadakılardan asılı olanlar (arvad və uşaqları), hansı ki bunların göndərişi ailə başıçısının dolandırmaq qabiliyyətindən asılı olacaqdı; 3) Qocalar və emiqrasiyaya qadir olmayanlar ki, onlar Almaniyada qalacaqdı. Sionist və faşistlərin sövdələşməsinə görə, məhz axırıncı kateqoriyadan olanların konslagerlərə doldurulması nəzərdə tutulmuşdu.