BİR GÖY ÜMİD

Sədaqət Əliqızı

BİR  GÖY  ÜMİD 

 Axşam  yayın  bürkülü havası
Əsəbi  tarım çəkilən adamların
             Qəsdinə durub elə bil ki,
Bu  gecə  sonu  gəlməyən
                Ümüdsüzliyin  məngənəsi
Axan  ulduzlarlnsevinc
                                          gətirməyən  şöləsi
sıxıldıqca  sıxılan  can!
Labəzək  gecə  kəpənəklərin,
                                      Sərxoş  rəqsi
ətrafa  yayılan  saxta  qəhqəhələr.

Fələyə  yanıq  verirmiş  təki
V ə   birdə, zülmətdən  baş  qaldırıb
Tabrıya  boylanmağa
        Çalışan
                   bir göy ümud

BAX

Bax  gecə  sabah  oldu  , hələ  çözə  bilmədiyim  sual.
Fikirlərimdə  fırtın  ürəyimdə  süstlük .
Ah  mənim  qərarsızlığım. 
 O ,səhər  üfüqün  qızartısı  , gözlərimə  çökmüşdü  artıq.
Şeylərimi  yığdım  son kəs o, qapıdan  çıxdım.
İllər  oldu  köçüb  ayrılalı  səndən,
Hələ  köçüb  qutara  bilmirəm  ürəyindən .

GÜNƏŞ SÖNÜK

Günəş sönük ,
Kölgə çöküb bu şəhərinüzərinə.
Ətraf dolu insanlarla.
Axın-axın gedir hara?
Yeriyirəm adamların arasıyla
Özgə kimi.
Gözlərimdə solğun ümüd.
Sinəmdəki ürək halsız.
Mən gördükcə adamları simasız.
Anlayıram, azalırıq dmla-damla.
Kiçilirik qarış-qarış
Torpaq təki.
Özümüzü axtarıram bizə oxşar,
Adamlardan qaça-qaça, mən baxdıqca
Nəzərlərim külək kimi
Yarıb keçir insanları