Qalib Şəfahət
Bu sözləri uşaq vaxtı nənəmdən eşitmişdim: “ Ay bala, gərək ata-ana xeyir-duası alasan, yoxsa işin düz gətirməz, kündən küt gedər, ayaqda dura bilməzsən”!
Mən uşaq olduğuma görə bu sözləri o qədər də başa düşmürdüm!.Bəlkə də bu əhvalat olmasaydı, nənəmin sözləri çoxdan yadımdan çıxmışdı.
Məhəmməd kişinin yaşı 70-i çoxdan ötmüşdü.Arada bir əlində çəlik, axsaya-axsaya xeyrə- şərə gələndə görürdüm. Onu hamı hörmətlə qarşılayırdı, hal-əhvalını soruşurdu. Deyilənə görə imkanı çatan qədər hamıya yaxşılıq eləyib. Pislıklə işi olmayıb bu kişinin.
Kimsə ona oğlu Həsən barədə nəsə deyəndə qan vururdu başına, cinlənirdı yazıq kişi. Oğlunun qarası ilə söylənirdi:” Nə edim a bala, bədasıl övladdan Allah da bezər. Mən heç kəsin toyuğuna daş atmadım, bir kəsin xətrinə dəymədim ki, qarşıma belə bədasil övlad çıxdı. Yanımda onun adı çəkiləndə xəcalətdən yer axtarıram girməyə. Öhd edə bilmirəm bu yaramaz köpəkoğlunu. Bəlkə də, anasız böyüdüyü üçün belə avara yollara düşdü. Uşağın tərbiyəsi ilə ana məşğul olar. Mən də başsız qoyub, iş-güc dalınca o yana- bu yana o qədər qaçdım ki, uşaq başsız qaldı, tərbiyəsi ilə vaxtında məşğul ola bilmədim. İndi də gecdir. Nə qədər öyüd-nəsihət verirsən, danlayırsan, xeyri yoxdu ki, yoxdu. Axırı da belə oldu. Kimi deyir , Həsən qızıma sataşdi, oğlumu filan yerdə incitdi, kimi deyir qapımdan filan şeyimi götürdü, filan şeyi filan yerdə oğurladı, filankəsə ağzına gələni dedi. Daha nə qədər olar ay başına dönüm, bezmişəm bu yaramazın əlindən”.
Kiş o qədər yazıq-yazıq danışırdı ki , ağız açıb bir kəlmə söz deyəndə dediyi sözə peşiman olurdu. Neyləsin dad bedasil övlad əlindən deyib, yazığı gəlirdi Məhəmməd kişiyə.
Aradan xeyli vaxt keçmışdı. Eşitdim ki, Məhəmməd kişi rəhmətə gedib. Qohum-tanış yığışıb kişini el adəti ilə dəfn elədilər. Həsən hansı cəhənnəmdə idisə başı ötmürdü. Əlindən zara gələn arvad-uşaq da baş götürüb getmişdi. Evdə bir kəs yox idi ki, camaata əl-ayaq versin.
Heç kişinin 40-I çıxmamışdı. Səs-soraq yayıldı ki, Həsəni kimsə vurub oldürüb. Harda öldürüb, niyə öldürüb dəqiq bilən yoxdu. Onu deyiblər ki, bu gün meyidini gətirəcəklər. Eşidən-bilən öləndən çox öldürənə yanırdı. Öldü amma kimisə qana-xətaya saldı getdi.
Evə gələndə nənəmin yenə deyinə -deyinə öz-özünə danışdığını gördüm:- Belə də olmalı idi axırı!
-Nə olub, ay nənə? Yenə öz-özünə nə danışırsan?
-A bala, onu deyirəm, Həsəni!? Bu dunyada sağ başı gora aparmadı!
Axı, mən demişdim! Demişdim gərək insana ata-anası xey-dua versin! Ona heç kəs xeyr-dua vermədi! Rəhmətlik Məhəmməd ondan narazı getdi bu dünyadan.Bəlkə də qəbrində də rahat yata bilmidi.Qəbirdə də ona rahatlıq vermədi! İndən sonra rahat yata bilər?! Yəqin kişinin ruhu deyinir: -Məni diri-diri söydürdün, indi də qəbrimə söydürürsən, a yaramaz?
- Kişi gördü, bu dunyada baş çıxara bilməyəcək, dalınca apardı. Ondan nigaran idi.Yəqin deyib,gözümdən bir addım da kənara qoymayacam səni, kimisə incidəsən,kimsə sənə görə mənə söyə…
-Hə, a bala gərək insan bu dünyadan köçəndə narazı getməyə övladdan, Gözu arxada qalmaya.Bilə ki, övladı onun çırağını yandıracaq! Sağ ikən övlad valideyindən xeyr-dua almalıdır.Bu bədbəxt, nifrətdən başqa heç nə görmədi! Xeyir-dua insanın həyata zəmanətidir.
Bu sözləri uşaq vaxtı nənəmdən eşitmişdim: “ Ay bala, gərək ata-ana xeyir-duası alasan, yoxsa işin düz gətirməz, kündən küt gedər, ayaqda dura bilməzsən”!
Mən uşaq olduğuma görə bu sözləri o qədər də başa düşmürdüm!.Bəlkə də bu əhvalat olmasaydı, nənəmin sözləri çoxdan yadımdan çıxmışdı.
Məhəmməd kişinin yaşı 70-i çoxdan ötmüşdü.Arada bir əlində çəlik, axsaya-axsaya xeyrə- şərə gələndə görürdüm. Onu hamı hörmətlə qarşılayırdı, hal-əhvalını soruşurdu. Deyilənə görə imkanı çatan qədər hamıya yaxşılıq eləyib. Pislıklə işi olmayıb bu kişinin.
Kimsə ona oğlu Həsən barədə nəsə deyəndə qan vururdu başına, cinlənirdı yazıq kişi. Oğlunun qarası ilə söylənirdi:” Nə edim a bala, bədasıl övladdan Allah da bezər. Mən heç kəsin toyuğuna daş atmadım, bir kəsin xətrinə dəymədim ki, qarşıma belə bədasil övlad çıxdı. Yanımda onun adı çəkiləndə xəcalətdən yer axtarıram girməyə. Öhd edə bilmirəm bu yaramaz köpəkoğlunu. Bəlkə də, anasız böyüdüyü üçün belə avara yollara düşdü. Uşağın tərbiyəsi ilə ana məşğul olar. Mən də başsız qoyub, iş-güc dalınca o yana- bu yana o qədər qaçdım ki, uşaq başsız qaldı, tərbiyəsi ilə vaxtında məşğul ola bilmədim. İndi də gecdir. Nə qədər öyüd-nəsihət verirsən, danlayırsan, xeyri yoxdu ki, yoxdu. Axırı da belə oldu. Kimi deyir , Həsən qızıma sataşdi, oğlumu filan yerdə incitdi, kimi deyir qapımdan filan şeyimi götürdü, filan şeyi filan yerdə oğurladı, filankəsə ağzına gələni dedi. Daha nə qədər olar ay başına dönüm, bezmişəm bu yaramazın əlindən”.
Kiş o qədər yazıq-yazıq danışırdı ki , ağız açıb bir kəlmə söz deyəndə dediyi sözə peşiman olurdu. Neyləsin dad bedasil övlad əlindən deyib, yazığı gəlirdi Məhəmməd kişiyə.
Aradan xeyli vaxt keçmışdı. Eşitdim ki, Məhəmməd kişi rəhmətə gedib. Qohum-tanış yığışıb kişini el adəti ilə dəfn elədilər. Həsən hansı cəhənnəmdə idisə başı ötmürdü. Əlindən zara gələn arvad-uşaq da baş götürüb getmişdi. Evdə bir kəs yox idi ki, camaata əl-ayaq versin.
Heç kişinin 40-I çıxmamışdı. Səs-soraq yayıldı ki, Həsəni kimsə vurub oldürüb. Harda öldürüb, niyə öldürüb dəqiq bilən yoxdu. Onu deyiblər ki, bu gün meyidini gətirəcəklər. Eşidən-bilən öləndən çox öldürənə yanırdı. Öldü amma kimisə qana-xətaya saldı getdi.
Evə gələndə nənəmin yenə deyinə -deyinə öz-özünə danışdığını gördüm:- Belə də olmalı idi axırı!
-Nə olub, ay nənə? Yenə öz-özünə nə danışırsan?
-A bala, onu deyirəm, Həsəni!? Bu dunyada sağ başı gora aparmadı!
Axı, mən demişdim! Demişdim gərək insana ata-anası xey-dua versin! Ona heç kəs xeyr-dua vermədi! Rəhmətlik Məhəmməd ondan narazı getdi bu dünyadan.Bəlkə də qəbrində də rahat yata bilmidi.Qəbirdə də ona rahatlıq vermədi! İndən sonra rahat yata bilər?! Yəqin kişinin ruhu deyinir: -Məni diri-diri söydürdün, indi də qəbrimə söydürürsən, a yaramaz?
- Kişi gördü, bu dunyada baş çıxara bilməyəcək, dalınca apardı. Ondan nigaran idi.Yəqin deyib,gözümdən bir addım da kənara qoymayacam səni, kimisə incidəsən,kimsə sənə görə mənə söyə…
-Hə, a bala gərək insan bu dünyadan köçəndə narazı getməyə övladdan, Gözu arxada qalmaya.Bilə ki, övladı onun çırağını yandıracaq! Sağ ikən övlad valideyindən xeyr-dua almalıdır.Bu bədbəxt, nifrətdən başqa heç nə görmədi! Xeyir-dua insanın həyata zəmanətidir.
Комментариев нет:
Отправить комментарий