Əllərini ver əlimə

Fəxrəddin ƏSƏD

XXX

yaşamaq tamaşadı
ağlamalı gülməli
nə şair kimi şair
nə dəli kimi dəli

deyirsən bütün hisslər
ötüşüb keçəsidir
sənə hər gün hər saat
karnaval gecəsidir

 təkcə gözlərin qalıb
 o da hey axar, axar
 bu yolun sonu birdi
 aldanış ya intihar

məni arxanca çəkdin
yalana mən də girdim
səni gözlüksüz tapdım
gözlük altda itirdim

XXX

…bu da bir qismətmiş yaşamışıq biz
bu da bir oyummuş sevgi oyunu
mən sənə nə deyim necə yalvarım
deyimmi dön qayıt göstər boyunu

elə bil hardasa baş girləmişik
sevgiyə sevməyə gec gəldik deyən
həsrətdi xəyaldı xatirələrdi
daha mən deyiləm qapını döyən

bir pöhrə ümidi gül açammamış
eləcə qurudu göyərdəmmədim
daşa üz tutsaydım daş da dinərdi
mən sənə sevməyi öyrədəmmədim

PAYIZ KÖÇÜ

nəhayətsiz payız köçü
hamımız da köç içində
yəqin biz acıq çıxırıq
yoxsa nədən öc içində

yoxsa hardan çən dumanlıq
hardandı dumanda qayıq
üzüb gedəcək bir azdan
payız yağışları ayıq

yenə də qara buludlar
gəlir axışa-axışa
ömrü yollarda keçirmək
dəymədi o kor baxışa

XXX

ruhlar kimi dolaşır
bu səhrada boz duman
boz dumanın içində
ilğıma dönüb güman

keçidlərdə atları
alıb apardı dava
bircə içimlik su da yox
bir udumluq da hava

nə şöhrət nə sədaqət
nə yosundan bürüncək
gözləyirik suya dönsək
sarı qumlar sevinəcək

XXX

bulud dalından boylanıb
ulduzlar sərsəm oyanar
işıq zolağı sürünür
bizdən o tərəf o yana

yol gedir üzü yuxarı
yol gedir üzü yoxuşa
mən səni çox itirmişəm
düşüb borana yağışa

bax yenə yağış başladı
mənzilə çatmarıq daha
əllərini ver əlimə
gəl bataq nağıl günaha