İmarət Cəlilqızı
Onunla üz-üzə, göz-gözə qaldıqca mövcud olduğun məkandan ayrılıb başqa aləmə qovuşacaqsan. Səni üzən, əzən, sıxan, qovuran (hərdən adama elə gəlir ki, keçirdiyi bəzi hissləri ifadə etmək üçün nəsə təzə söz “icad” etməlidir, yoxsa nə demək istədiyini məlum sözlərlə heç bir vəchlə ifadə edə bilməz. Belə bir ifadə var e, “cızdağı çıxmaq”...bax, nə isə buna bənzər bir şey...) mühitdən müvəqqəti də olsa, ayrılacaqsan...
Bəzilərinə qəribə. bəzilərinə
anlaşılmaz, bəzilərinə hətta mənasız
görünən, kiminsə əsəblərini tarımlayan, kimisə üzünə şübhəli baxışlarla
baxmağa, kimisə səndən uzaq durmağa(kimdənsə sənin özünü uzaqlaşmağa) vadar edən
düşüncələrinlə yalqız qalanda ona---ən sadiq Dostuna üz tut. Dünyada onun qədər
vəfalı ikinci varlıq ola bilməz!..O, səni heç zaman atmaz, yarı yolda qoymaz, sənə
laqeydlik göstərməz, üzünə istehza ilə baxmaz, paxıllığını çəkməz, riyakarlıq
etməz, yersiz iddialarını qeyd-şərtsiz qəbul etdirməyə çalışmaz, səni məqsədli
yöndə yalandan tərifləməz, səndən heç bir təmənna ummaz, səninçün elədiklərinin
əvəzini istəməz...Haçan ürəyin istədi, o dəm yanındadır. Danışdır onu, söhbətini
dinlə! Görəcəksən ki, həminkidir, heç dəyişməyib. On il də, yüz il də keçsə, dəyişməyəcək.
Bəlkə, görkəmində azca dəyişiklik ola: rəngi bir az sarala, ya bozara, içərisi
isə ömrü boyu sənə sadiq qalacaq!
Onunla üz-üzə, göz-gözə qaldıqca mövcud olduğun məkandan ayrılıb başqa aləmə qovuşacaqsan. Səni üzən, əzən, sıxan, qovuran (hərdən adama elə gəlir ki, keçirdiyi bəzi hissləri ifadə etmək üçün nəsə təzə söz “icad” etməlidir, yoxsa nə demək istədiyini məlum sözlərlə heç bir vəchlə ifadə edə bilməz. Belə bir ifadə var e, “cızdağı çıxmaq”...bax, nə isə buna bənzər bir şey...) mühitdən müvəqqəti də olsa, ayrılacaqsan...
O füsunkar aləmdə həmişəlik qala bilməzsən,
istər-istəməz geriyə dönəcəksən. Heç təəssüflənmə!..Çünki geriyə dönəndə sən
artıq əvvəlki olmayacaqsan. İndi sən qat-qat daha qüvvətli zərbələrə tab gətirib
dərhal düzəlməyi bacaran balaca rezin top kimisən!.. Müqavimətin indi əvvəlkindən
daha böyükdür!.. Elə böyük ki, bunu duymağın məmnunluğundan hətta vəcdə gəlirsən!..
Bütün şərtiliklər, sıxıntılar, təşvişlər, tərəddüdlər, qərarsızlıqlar, kinayələr,
həqarətlər,təhdidlər...əvvəlki təsirini itirir, müvazinətini poza bilmir. Hətta
ölümü düşünmək belə fərqli duyğular yaradır...
İçərində bir işıq yaranır. Hər nəzər
saldığın əyani və ya mücərrəd varlığın üzərinə düşür bu işıq, apaydın göstərir
onu sənə. Bəzən gözlərin qamaşır: öz işığından dəfələrlə daha güclü, daha gur
saçılan başqa bir işığa tuş gələndə. Gözlərini şən-şən qıyıb bəxtəvərcəsinə
gülümsəyirsən. Sənə elə gəlir ki, içində yanan işıq gözünü
qamaşdıran həmin bu parlaq nur selinin balasıdır. Bu gözəl duyğu köksünü genişləndirir,
ürəyinə təpər verir, özünü qüdrətli bir arxası, dayağı varmış kimi hiss edirsən.
Dərk edirsən ki, könlündə bu duyğu var olduqca onun işığı sənə hər şeyi olduğu
xislətdə göstərəcək, özünəbənzər nur zərrəciklərini cəzb edərək sənə doğru yönəldəcək,
vahiməli qaranlıqları, heybətli kölgələri isə əridə-əridə baş alıb gəldiyi mənbəyin
ta sərhədlərinəcən qovacaqdır. Dərk edirsən və
ruhun qanadlandıqca qanadlanır!..
Dönüb bir daha “alicənab, səssiz-küysüz”
Dostuna nəzər salırsan. Əlini uzadıb nəvazişlə
onun bəzən tutqun və cod, bəzən də hamar və parlaq olan üzünü sığallayırsan. O,
yenə də təvazökarlıqla susur və qarşında həmişəkitək dayanır. Bu müntəzir, eyni
zamanda məğrur duruş sənin qəlbini riqqətə gətirir, onu qaldırıb mehribanlıqla
köksünə sıxır və sonsuz bəxtiyarlıqla pıçıldayırsan: “Şükürlər olsun səni yaradana!..Nə yaxşı ki
varsan!..”
(Yəqin
ki, sənin bu riqqətin Konan Doylun məhəbbəti
kimi, çoxlarına xeyli qəribə, hətta bir
az sadəlövh görünür .Heç üzülmə!.. Bax, ilk baxışda sadəlövh görünən bu riqqət, bu məhəbbət insanı daxilən təmizləyib gücləndirir, səbrini,
inamını artırırır, müvazinətini bərpa edir, səbatını qoruyur, miskinlik və
xırdaçılıqların fövqündə dayana bilməsinə kömək edir!..Onda bu duyğular, eybi
yoxdur, qoy “bir az sadəlövh” olsun, ancaq kaş çoxunun könlündə həmişə var olub heç vaxt
tükənməsin!..
Niyə gülümsəyirsən, oxucu? Necə?!.. Hətta
sadəlövh də yox, fantastik?!...
...Sən
sübut edə bilərsənmi ki, gözlərini bu işarələrin üstündə gəzdirərək
onları söz kimi dərk etməyinin özü fantastik bir şey deyil?)
Комментариев нет:
Отправить комментарий