Gedəydi

Kamal Azər Yunus

Kaş ki, silinəydi yer üzündən dünyanın yası

Səhərin dumanıtək uçub gedəydi.

İnsanın göz yaşı, 
ürək ağrısı

Xəzərin qoynunda çıxıb gedəydi

Dünyaya göydən şəfəq yağaydı.

Gələydi hər yandan toy-düyün sədası

Ana ürəyində bala ağrısı

Axar bulaqlar silib gedəydi.

Düşməndən silinə ana torpağım

İzinə düşəydi payız yarpağı

Narahat dünyanın qan qoxusunu

Ətir saçan güllər 
alıb gedəydi.