Əlvida de!

Afaq Şıxlı

Yorulmuşam...

 Bircə anlıq məni dinlə!

 Burax məni,

 elə özün, öz əlinlə!

 Qaranlığı kəsib keçən

 fikir kimi

 dumanları yara-yara,

 sən də çıx get uzaqlara...

 Yadındamı?

 Bir zamanlar

 əllərindən alabəzək kəpənəyi

 uçurmuşdun - yaşatmaqçün...

 Bax, eləcə, burax məni!

 Qumdan saray tikən zaman

 barmaqların arasından

 süzülən o qumlar kimi

 sahildəcə burax məni!

 Dönüb baxma keçmişinə,

 unut məni birdəfəlik!

 Bu şübhələr,

 üzüntülər,

qoy, olmasın bir də mənlik!

 Sən də olma, nə dünənki,

 nə bugünkü!

 Yorulmuşam daha çünki...

 Əlvida de!

Azad elə!

Baş-başa qoy təkliyimlə!

Çox asanca...

Çox sadəcə...

Get, bu gecə!