Günay Ümid
O QADIN!
O qadın,
çoxdan soyunmuşdu gözlərindəki qorxunu.
Əllərinin qabarı
Qəzəblənirdi göz yaşlarına,
Qəzəbləndikcə didirdi yanaqlarını…
Dərdini divarlarla bölməyi,
Taleyinə gülməyi,
Günü-gündən ölməyi də
Öyrənmişdi o qadın!!!
Hələ ta başından…
Telli duvağlı tənhalığı
Çoxdan bardaş qurmuşdu toy mağarında.
Güclə qoluna taxmışdılar qismətsizliyini.
Beləcə bir vağzalı da ağlamışdı…
Daha rəngli yuxular da görmürdü!
Süpürdüyü küçələrin tozu
Boğmuşdu arzularını,
Daha arzuları da cücərmirdi…
Nəfəsinə örtdüyü örpəyi ilə
Səsini kəsmişdi
Üsyanının…
Daha günahkar axtarmırdı!
Soyuq otağında
Addımlarının səsinə isinməyi də öyrənmişdi,
Masasının üstünə hər gecə iki boşqab qoyaraq
Özü-özünə qonaq olmağı da,
Gecələrin bağrını
Kiprik-kiprik yolmağı da
Öyrənmişdi
o qadın!!!
BİR AZ TƏLƏS
Yenə uçuq duyğuların
Qəm küləyi oynayan,
Parçalanmış ürəklərin
Eşq yarası qaynayan
Yuvasındayam.
Qamçılanmış mənliyimin
Göz yaşını silirəm…
Bu yuvanın
Qaranlığa açılan
Qapısında
Bir cüt göz zillənib gözlərimə.
İlıq baxışında
Döyənək olmuş qorxu,
Süzülən gözlərində
Yalançı sevginin
Şirinliyində xumarlanan yuxu.
Qaranlığa gizlənən üz
Mənə tanışdı
Gözlərindəki qorxu
Onu itirməkdən idi
Görünür onun da dili
Sevgisinin əzabına
Alışandan,
Baxışları danışandan
Susmuşdu…
Zəifləmiş iradəsinin
Gücdən düşmüş qollarında
Sürünə-sürünə açdığı qapıdan
İçəri girməyə halı qalmamışdı.
Niyə girəydi axı?
Bu yuvada
Sevinc adlanan qəm yaşayırdı,
Bu yuvada sevgi adlanan dəm yaşayırdı
Bu evdə
Xoşbəxtliyin gözləri oyuq
Bu evin bacasından
Həsrətin tüstüsü çıxsa da,
İçəri hey soyuq.
Bacarsan girmə içəri…
Çıxart məni də burdan!
Nə qədər ki, acılarım
Bu sevgiyə son mirasım olmayıb
Nə qədər ki, intiharım
Son xilasım olmayib
Məni də çıxart burdan.
Topla iradəni son kəs
Bir az tələs!...
ÜŞÜYÜRƏM
Üşüyürəm…
Qorxunun kölgəsində
Bağlamışam atımı.
Başımı zamanın
Sinəsinə qoyub
Ürəyinin ritminə
Kökləmişəm həyatımı.
Zamanın ürəyi saat,
Mənim ürəyimsə
Varlığıma sitəm daşıyan
Bir parça ət…
Üşüyürəm
Həyatımın gözündə Nəfsimin əliylə
Pak etməyə çalışdığım
Qüsulsuz sular,
Qulağımda ünvansız
Öyüdlər,
Çarpayım kor arzular
Yorğanım boş ümidlər.
Üstümdən sürüşüb yorğanım
Üşüyürəm!
Cırıq, sökük qismətimi
Geyinmişəm əynimə
Əsir güman yelləri
Üşüyürəm !
Bu yolun çovğununa
Ömürlər , mərd getməyib
Bu soyuğa çoxları
Tab etməyib
Cəhənnəmdə isindirib
Ruhunu!
Ey ruhların tanrısı
Mənə isinməyə inam ver,
Mənə göz yaşında islanmış
Qorxumu uyudacaq
Dam ver!...
Aç bəxtimin gözlərini
Oyuqdu axı…
Bağla günah pəncərəsin
Üşüyürəm
Soyuqdur axı!...
Комментариев нет:
Отправить комментарий