ADİL MİRSEYİD. ŞİİRLER

***

ben garip şairim her şeyden önce

her şeyden önce şair olduğum için

ve artı bir de garipliğimden dolayı

ölümü bekliyorum her saat her gün

her gün bir yeni türkü söylemek geliyor içimden

tanrının eteğine dokunmak istiyorum

fakir oldum garip oldum güldüler

küstahlık karşısında sustum sustum acemi bildiler

kaç yol sırtımdan vurdular beni

vurdular kovaladılar yordular beni

takıldım doğruldum takıldım düşmedim

gözlerim yaşla dolmadı unutuldukça adım

şair doğduğum için

ölümü bekliyorum her gün

ÇİZİM

istasyonlarından tanınır tüm şehirler

istasyonlardan geçen gece trenlerinin

hareket çizelgesinden okudum

insanların kaderini

benim kaderim yoktu ama

trenlerin hareket çizelgesinde

pıçakla sırtımdan vurdular bir keresinde bekleme salonunda beni

kendi omuzuma yaslandım

kendim yaramı sarıdım

dilimde daha kimsenin duymadığı

daha kimselerin söylemediği kelimeler

ben kendi omuzumda taşıdım tabutumu

istasyonlarından ve vitrinlerinden tanınır tüm şehirler

vitrinler gösterdi bana insanların içini

kimseye özenmiyorum

beklediğim yok kimseden

istasyonlarından vitrinlerinden

duvarlara ağ örmüş ibresiz

saatlerinden

bir de mezarlıklarından tanınır tüm şehirler

istasyonlarından vitrinlerinden

ibresiz saatlerinden

bir de mezarlıklarından

korkuyorum tüm şehirlerin

sen beni unuttuğunda bu dunyada

bayramlarda kendi mezarımı ziyaret edeceğim

**

bir ayrılıktan sonra

peşime takılır başka bir ayrılık

başka bir ayrılık başka bir rüzgar

gün gelince hakk kapısını çalacağım

hakk kapısını çaldığım gibi bu dünyayı öveceğim

her zaman her yerde izler beni

ayrılıkların hüsranların en acısı vekler beni

bir ağaçta bir dalda bir çift meyvayız biz

ama ben hep unuturum

senin yüreğin elinde avuçlarının yandığı an

bu dünyanın hangi köşesinde olduğumu

belki de tüm sevdalar o büyük ayrılığa

en güzel ağıtmış

gece

bunaltıcı sıcak

yalnızlık

yalnızlık

bunaltıcı sıcak

gece

                     Çeviri: Oktay Hacımusalı