Dünya tarixində Partizan müharibəsi (Gerilla müharibəsi) dəfələrlə, müxtəlif şərtlər altında və müxtəlif hədəflər üçün aparılmışdır. Son zamanlarda xalqın avanqardları hərbi üstünlüyə sahib düşmənlə qeyri – müntəzəm silahlı mübarizə yolu seçərkən xalq – azadlıq müharibələrində buna üstünlük verir. Asiya, Afrika və Latın Amerikasında iqtidarı ələ keçirmək üçün və feodal, neomüstəmləkə, müstəmləkə istismara qarşı mübarizənin gedişində belə olmuşdur. Avropada partizan müharibəsini köməkçi vasitə kimi nizamlı ordunun özünün və ya müttəfiqlərinin hərbi fəaliyyət yolu olaraq seçilmişdi.
Latın Amerikasında partizan müharibəsinə müxtəlif səbəblərdən gedilib. Bununla bağlı yaxın nümunə olaraq yanki ekspedisiya korpusu ilə Nikaraqua Seqoviasında döyüşmüş Cesar Augusto Sandinonun təcrübəsini xatırlamaq olar.
Verilmiş qeyd gerilla müharibəsi və onun düzgün aparılma yolları ilə əlaqəli ideyalarımızı açıqlamaq cəhdidir.
Başlanğıc üçün bildirək ki, bu mübarizə forması ümumilikdə yalnız vasitədir – qoyulmuş məqsədə yetişmək üçün metod. Hər bir inqilabçı üçün vacib, mütləq hədəf siyasi hakimiyyəti ələ keçirməkdir. Bu o deməkdir ki, hər bir Latın Amerikası ölkəsində ayrıca götürülsə, vəziyyətin təhlili üçün biz ondan çıxış etməliyik ki, partizan müharibəsi – yalnızca siyasi hakimiyyəti ələ keçirməyin sıradan bir üsuludur.
Ardınca həmin anda sual ortaya çıxır: Ola bilər ki, partizan müharibəsi bütün Latın Amerikası ölkələrində siyasi hakimiyyətə yiyələnməyin yeganə metodudur? Və ya ən azı, əsas metoddur? Ya da mübarizə yollarından sadəcə hər hansı biridir ? Və bu əsas da: qitənin digər ölkələrində mövcud indiki hal Kuba inqilabı təcrübəsini tətbiq etmək olarmı ?
Açılmış polemikanın gedişində, gerilla mübarizəsində şəxsən iştirak etmək marağında olanları adətən kütlənin mübarizəsini “heçə saymağa” görə tənqid edirlər – beləcə biri digərini inkar edir. Biz oxşar təsəvvürü rədd edirik: partizan müharibəsi – bu xalq savaşıdır, bu kütlənin mübarizəsidir.Yerli sakinlərin dəstəyi olmadan bu tip müharibə aparmağa cəhd öncədən özünü qaçılmaz məğlubiyyətə məhkum etmək deməkdir. Partizanlar – xalqın əsgəri avanqardıdır, müəyyən ərazidə əməliyyat aparan silahlı avanqard və bir sıra ardıcıl hərbi əməliyyatlar yolu ilə öz strateji məqsədini reallaşdırmaq – hakim qüvvə olmaqdır. Partizanlar əməliyyat gedən həmin bölgənin və ümumilikdə bütün ərazinin kəndli və işçi kütləsinin köməyindən yararlanır. Bu ilkin şərtlər olmadan gerilla müharibəsinə başlamaq olmaz.
Комментариев нет:
Отправить комментарий