16.02.2012

Yanan çadır, qurtarıan həyat


Bir gün okeanda bir gemi qezaya ugrayaraq batdi. Gemiden birce nefer sag qala bildi. Dalgalar bu adami kicik bir adaya qeder sürükledi.
Adam ilk günler Allaha yalvardi ve kömek gelecek ümidiyle üfüqlere baxdi..Amma ne geden ne de gelen olmadi..
Daha sonra külekden ve vehsi heyvanlardan qorunmaq ücün agac budaqlarindan ve yarpaqlarindan daldalancaq ücün cadir düzeltdi. Dalgalarin sahile getirdiyi gemiden gelen esyalari da cadira qoydu..
Günler eyni sekilde kecib gedirdi. Adam okeandan baliq ovlayir bisirib yeyirdi ve üfüqlere baxirdi,kömek gözleyirdi,Allaha hemise dualar edirdi onu qurtarsin deye..

Bir gün yene baliq ovuna getmisdi. Döndüyünde bir de ne görse yaxsidir; daldalanacaq ücün düzeltdiyi cadir alovlar icinde yanirdi..Basina gele bilecek en pis sey idi bu..Keder ve övke icerisinde donub qaldi.Artiq bu kimsesiz adada daldalanacaq cadiri da qalmamisdi...
Bu üzüntülerle Allahim bunu mene nece etdin deye feryadlar etdi. O geceni üzüntü ve keder icerisinde kecirdi. O qeder dualar etmesine baxmayaraq basina bu hadiseler geldi deye Allaha sitemler etmeye basladi..
Ertesi seher erken saatlarda adaya yaxinlasmaqda olan bir geminin fit sesi onu yuxudan oyandirdi. Gemi onu qurtarmaga gelirdi..
Menim burada oldugumu nece anladiniz? deye sorusdu onu qurtaranlardan..
Cavab onu cox teeccüblendirdi ve cox utandirdi; "dumanla verdiyiniz isareti gördük"

Xosumuza gelmeyen bir sey bizim yaxsiligimiza; sevdiyimiz bir sey ise pisliyimize ola biler.Biz bilmeye bilerik, Allah bilir....


Комментариев нет:

Отправить комментарий