Sionist mətbuat 6 milyon yəhudinin öldürülməsi yalanını doğruya çıxarmaq üçün min oyundan çıxırdı. Məsələn, cəmi 3 sobaya malik olan krematoriya 2 il ərzində hər ay 9 min adamı (günə 300 meyid) necə yandırıb kül edib- mütəxəssislər heç cür anlaya bilmir. Yazırdılar ki, almanlar hər meyidi 20-30 dəqiqəyə yandırıb kül ediblər, amma bu praktikada mümkün deyil. Qaz kameralarında boğulanların sayının krematoriyalarda yandırılanların sayını qat-qat aşdığını görüb yazırdılar ki, bəs meyidləri çöldə böyük tonqallar qalayaraq ora atıb kül ediblər. Yazırdılar ki Osvensim həbsxanasında bu cür tonqallarda günə 10-12 min yəhudini yandırırmışlar. Guya bunların 8-10 mini eşolonlarda gətirilmiş insanlar, 2-3 mini isə həbsxananın öz məhbusları olmuşdur. Adi hesablamalar göstərir ki, gündəlik 10-12 min adamın gətirilməsi üçün 140-170 vaqon tələb olunur (həmin dövrdə vaqonlarda ən çoxu 70 adam gedə bilirdi), almanların ard-arda məğlubiyyətə uğradığı və dəmir yollarının mütəmadi bombalandığı həmin dövrdə bu mümkün deyildi. Almaniyanın hətta hərbi texnikasının və silah-sursatının cəbhə xəttinə transportu üçün öz vaqonları belə çatışmırdı. Polşa sionistlərinin mətbu orqanları dünyaya yayırdılar ki, “almanlar hər gün 3-5 eşalon adam gətirirdilər və hər gün 10-12 min adamı qaz kamerasında boğaraq yandırırdılar”. Almanların istifadə etdiyi sobalar kütləvi yox, bir nəfərin yandırılması üçün nəzərdə tutulmuşdu və adi sobalardan daha çox yanacaq aparırdı. Bir meyidin yandırılması üçün 20-30 dəqiqə yox, saatlarla vaxt lazımdır, açıq havada isə bu daha çox vaxt aparır. Məsələn, terroristlərin öldürdüyü Hindistanın baş naziri Raciv Qandinin yerli ənənəyə uyğun olaraq yandırılıb kül edilməsi bir sutkaya yaxın vaxt aparmışdır. Üstəlik, krematoriyada daş kömürdən istifadə olunubsa, bu işi 20-30 dəqiqəyə başa çatdırmaq heç cür mümkün deyildi.