Hüsamə bin Sərxan, şeirlər

                                                 BAŞ TUTMAYAN EDAM…

Günəşin qüruba endiyi yerdə

Dünyanın ən qəddar

Tablosu asılmışdı!

Edam kötüyündə mürgüləyən qadın

Cəllada əzab verirdi…

Rəssam günəş idi,

Şəfəqləri fırça.

İstifadə etdiyi rəng-

Buludlar.

…Günəş qüruba endiyindən,

Baş tutmadı edam…

                                                 QAÇQININ SON ARZUSU

Mən öləndə məni Ayda basdırarsınız!

Ona görə yox ki,

orda ermənilər olmur.

Sadəcə, Aydan baxanda

daha yaxşı görünür

Doğma yerlər,

əziz insanların məzarları.

                                                  BİR YAĞIŞ YAĞAYDI…

Bir adam sönürdü

bir dağ başında

Adamı heyrətə salacaq qədər

böyümüş gözləriylə

heç nə görmədən baxırdı,

baxırdı göyə.

Gözləri görmürdü,

eşitmirdi qulaqları,

yalnız od tutub yanırdı

sinəsi,

dodaqları.

Birdən-birə xəyal kimi, röya kimi

bir ağac göründü gözlərinə-

Ağacdan yuxarıda

qırmızı buludlar axırdı,

Qırmızı buludların içindən

qırmızı Ay baxırdı…

Od tutub yanırdı,

Yanırdı sinəsi, dodaqları.

Könlündən bir yağmur keçirdi,

bir yağış…

Bu yağış yağaydı barı.

gizlədəydi göz yaşlarını…

Ah, bu yağış tez gələydi,

unutduraydı hər şeyi…