Sərvi boylum – Al yazmalım...

Əsəd Qaraqaplan


səni yaradan yaratdığı gözəllikdən xəbərsizdi, Sərvi boylum
sənin gözəlliyin elə həqiqətdi
sənin gözəlliyin elə Tanrı özü, Al yazmalım


sənin özün xəbərsizsən Tanrını yaratdığından
bir öpüş qədər yaxındı Tanrı bizə
bir toxunuş qədər
bir isti-doğma nəfəsdi Tanrı özü, Sərvi boylum


bir içki qoxusu qədər – bir siqaret dumanı
çiynimdən aşırdığım çanta qədər
sevgi qədər yaxındı Tanrı bizə
gecə qədər – ağac qədər – sənin qədər, Al yazmalım

bu gecə bağışlama məni – içkiliyəm
bütün sərxoşluqları çəkdim ciyərlərimə
indi od nəfəsim var – səni alışdıracaq
mənəm Tanrı – Tanrını bağışlayacaq
nəfəsini gizlətmə, Sərvi boylum
kül olmaq istəyim var bu gecə
heç olmaq istəyim var
sən olmaq...


hələ içməyim var səhərə qədər
hələ siqaret çəkməyim
hələ biraz sən varsan – məndən çox uzaqlarda
hələ bir gecə də var – məni orda görmədiyin
sarılmadığın mənə - öpmədiyin məni
hələ bir gecə də var – ağlaya da bilmədiyim


məni bilmədiyin bir gecə var, Sərvi boylum
ağır-ağır uzanan gecə – açılmayan səhəri
hələ içməyim – çəkməyim
hələ bu melodinin ağır qalxan kədəri
dağılmış otağıma səndən böyük ayrılığın, Al yazmalım…


ölməyə bir bədənlə doğulmuşdum həyata
əllərimi aparmışdı soyuqluğun
gözlərimi söndürmüşdü gecələr
ağlaya da bilməmişdim səni eşitməyəndə


unudub ağlamağa bir adamın olmaması
ağır dərddi, Sərvi boylum
əllərini tutmağa – gözlərinə baxmağa
həyatın başın buraxmağa bir adamın olmaması ağır dərddi...


Tanrıyla başlayıb bütün sevgilər
Tanrıyla bitir
mənsə səni Tanrısız bir gecədə
içkili və siqaret qoxulu sevdim
unutmuşdum Tanrını da, Sərvi boylum
unutmuşdum, Al yazmalım


hər yer Tanrı idi – mən Tanrını unudanda
ağac Tanrı idi – gecə Tanrı idi
sən Tanrı idin


əllərimlə sıxıb başımı oturmuşam yalnızlıqda
Tanrını gözləyirəm
gecəni gözləyirəm
səni gözləyirəm səni, Sərvi boylum
biraz içki qoxulu – biraz siqaret dumanlı
biraz da... Al yazmalım


lənətlənmiş sevgilərin melodisiylə rəqs edirəm
Tanrı kimi unutmuşam dünyanı
Tanrı kimi fırlanıram – əllərim havada
indi məni məndən alan heç nə yoxdu, Sərvi boylum
indi yoxam bu qaranlıq gecədə
bu qaranlıq yer üzündə
əllərimi aparan bir sən varsan buludlarda
gözlərimi qapayan bir melodi
qayıtmaq da istəmirəm
istəmirəm lənətlənmiş yer üzünü
insanları – ağacları – gecələri
səni də istəmirəm uzaqlıqda, Al yazmalım…


səni yaradan yaratdığı gözəllikdən xəbərsizdi
məni yaradan yoxluğumdan
bu gecənin üstündə – göy üzünün altında
xəbərsiz doğulmuşdum
xəbərsiz dolaşmışdım
“etmə” deyən olmamışdı
“sevmə” deyən olmamışdı
təbiəti bu balaca ürəyimdə daşımışdım
səni bu balaca ürəyimdə, Sərvi boylum


sənsə yenə “sən” olmışdım – getdiyində
gəldiyin də olmamışdı
bir filmə baxdığımda gözlərimi doldurmuşdun
bir də içki qoxulu
siqaret dumanlı öpüşlərlə boyanmışdın gecəmə
mənsə yenə “mən” olaraq qalmışdım
yenə yalnız gecədə
yenə içki qoxulu – yenə siqaret dumanlı...


heç olmasa dinlə məni – dinlə bu melodini
mənim səni sevdiyim
sənin məni sevmədiyinin xətrinə
ağla biraz – iç biraz
çək biraz mənim xətrimə
Sərvi boylum – Al yazmalım...