ALNINA YAZILAN ZAMAN AZALIR

 Furqan Sadıq

BU  DƏNİZ NƏ YAMAN ÇIRPINIR BELƏ

Bu dəniz nə yaman çırpınır belə...

Dağlarmı çəkilib sinəsi üstə...

Bu dəniz nə yaman çırpınır belə...

Bəlkə tənhalıqdan bezibdir dəniz,

bəlkə təkliyindən əsəbləşibdir.

Çırpına-çırpına dözübdür dəniz,

çırpına-çırpına gözəlləşibdir.

Nə isə danışır, söyləyir bizə,

dalğa ləhcəsiylə, külək diliylə.

Qovuşmaq istəyir sahil dənizə,

qovuşmaq istəyir dəniz sahilə.

Dənizə tor atır balıqtutanlar,

bu tora düşəndə balıqlar çaşır.

Dənizə tor atır balıqtutanlar,

dəniz də onlarla durub yanaşı.

Dənizin toruna qayalar düşüb...

Bu dəniz nə yaman çırpınır belə...

Bu dəniz nə yaman çırpınır belə...

DAĞ  KƏNDİNİN  QIŞ  GECƏSİ

Dağ kəndinin qış gecəsi-

qaranlıq və duman...

Bumbuz hava

və donmuş zaman...

Asta-asta yağan qar

və

uzandıqca uzanan,

evlərin

işıqlı pəncərələrində qızınan

qaranlıqlar...

Dağ kəndinin qış gecəsi...

Mən

və bir də sükutun

adamı yormaq işgəncəsi...

ALNINA YAZILAN  ZAMAN  AZALIR

Alnına yazılan zaman azalır,

böyüyür alnının qırışı daha.

Gedən günlərini qaytarmaq olmur,

əlindən balıqtək sürüşür daha.

Bu gün də beləcə əridi şamtək,

elə fikirləş ki, son axşamındır.

Onsuz da zamanın bir gün bitəcək,

o biri dünyanın şamını yandır.

Düşün, yaxşı-yaxşı sonunu düşün,

Əbədi bir Nura çevir üzünü.

Bir gün öləcəksən, son anı düşün,

sonrakı əzabdan qoru özünü...

*    *    *

Bayırda gün çıxıb,

içəridə

sükut atmosfer təzyiqi kimi

sıxır adamı...

Və sıxıntılar başlayır

burdan o yana...

Səssizlik sanki  divə dönüb

yeyir məni, yeyir,

indi inanırsan inan,

inanmırsan inan,

divarlar

əlisilahlı adamtək

üstümə yeriyir...

Bayırda gün çıxıb,

içəridə sükut...

Mən də qalmışam belə...

DÜZ İKİ SAATDI SAAT İKİDİ

Bu gecə başımı nə ilə qatım?

Vaxt da ölüb gedir-ağır itkidi.

Bircə mən oyağam, saat da yatıb-

düz iki saatdı, saat ikidi.

Bəlkə bir qışqırım, şəhər oyansın,

son qoyum daha bu təkliyimə mən.

Kim yuxudan bezib gecə yarısı,

kim özündən bezib, bax e, yenə mən.

Bəlkə bir-bir tutub sözləri döyüm,

bir-iki söz yazsam çoxu tökülür.

Durum qaranlıqdan yuxu istəyim,

şəhərin gözündən yuxu tökülür...

DOSTUMA MƏKTUB

                       

Varis üçün

Allah həyat veribsə, dost,

gərək mən də yaşayım...

Adam kimi ömür sürüm,

it günündə yaşayım?!.

Həm başım boşdu, həm cibim,

zaman da boş ötüşür...

Əməllərim yazılanda

sol çiynimə yük düşür...

Dost, indi sən de, neyləyim,

silim günahlarımı...

Yandırıb səpim torpağa

külün günahlarımın...

OYUNCAQ

Bu sənin gördüyün dünya deyil ki...

Dünyanını sərt üzün görmürsən, uşaq...

Sən hələ dünyanı əzizləyirsən,

sən hələ dünyanı söymürsən, uşaq...

Bu sənin bildiyin dünya deyil ki...

Anlamırsan necə dünyadasan sən...

Bəlkə də bir şirin yuxudasan sən,

bəlkə də bir şirin röyadasan sən...

Ayılıb görərsən dünya nədi, nə?

Kədəri görərsən, qəmi görərsən...

Tapdığın bir kiçik sevinc üstünə,

insan üzündəki kini görərsən...

Sanma ki, gül-çiçək saracaq səni,

ətrafın daş-kəsək olacaq sənin...

Bəlkə də bir payız yarpağı kimi,

ümidin eləcə solacaq sənin...

Bu oyuncaq tutan əllərin bəlkə,

kiminsə dalınca daş yullayacaq...

Hər zaman halallıq axtarsan bəlkə,

dünya qabağına leş yollayacaq...

Oyna oyuncaqla, oyna, qadası,

sən özün dünyanın oyuncağısan...

Hələ anlamırsan, hələ bilmirsən,

necə oyuncağa dönüşür insan...

Axı belə uşaq qalmayacaqsan,

kədər, qəm əlində döyüləcəksən...

Böyüyüb dünyanı anlayacaqsan,

dünyanı anlasan böyüyəcəksən...

MƏNDƏN NƏ OLASIDI?!

Unudun məni, unudun,

məndən nə olasıdı?!

Hərəniz bir arzu tutun,

bəlkə də olasıdı...

Bu it nə istəyir görən,

sür-sümükmü, ölümmü?!

Yoxdu itə sümük verən,

nə də ölüm görünmür...

Başını at, yat, qadası,

səhər durub taparsan...

Acıları unut, bəlkə

şirin yuxu tapasan...

PƏNCƏRƏDƏN BAXAN QARI

Pəncərədən baxan qarı,

gözlərini qıyıb,

qıyıb,

nəyə baxırsan belə...

Gözündə yaş damlaları

uzaqlara baxırsan,

göyə baxırsan belə...

Gəzir baxışların, gəzir,

dünyanın çopur üzündə...

Elə dünyaya bənzəyir

qırış basmış üz-gözün də...

Fikrin uçub uzaqlara,

pəncərədən baxan qarı,

bax oynayan uşaqlara,

tozla

əlləşənlərə bax,

topla əlləşənlərə bax...

Sonra bir az böyüklərə-

doğruyla didişənlərə,

gopla əlləşənlərə bax...

Gözlərini qıyıb,

qıyıb,

nəyə baxırsan belə...

Yəqin sən də eşitmisən

bu dünyanın

bir pəncərə olduğunu

və hər gələnin

baxıb getdiyini...

Ona görə çəkilmirsən

pəncərənin qabağından...

Pəncərədən baxan qarı,

ölüm adlı

əjdahadan qorxan qarı,

qorxan qarı...