Aklıma ve gönlüme...

Nuray Nur

Aklım yine kararında haklı diye,
Yüreyime ağır-ağır hükm ediyor.
Sil içinden hayelleri,
gelmez artık,unut!-diyor
Ama gönlüm...Ama gönlüm çocuk gibi
Kaybetmenin korkusuyla,
kararsızlık girdabında çabalıyor.
Bir tarafda hayelleri,bir tarafda umutları,
kulağına fısıldıyor-"Gah olucak!Gah olamaz!"
Hangi doğru,hangi yanlış bilemiyor.
Nasıl silsin aşık gönül yıllardırki yaşattığı hayelleri?!
Nasıl doğru sana bilir o kararsız belkileri?!
Mümkünmüdür istenmemiş gibi yapmak
"Onun" için her yapılan duaları dilekleri?!
Ah be gönlüm...yine Onu sevdin diye,
ceza kesmiş akıl sana.

Sabahına farklı gözle bakman için,
sınır koymuş yollarına.
Sende masum korkmuş halde,
gah ileri,gahda geri gidiyosun,
Kendinimi, ya aklımı seçmen gerek bilmiyosun.
İkinizin arasında sıkışarak aşık ruhum
hırpalanmış, inciliyor.
...Ve ben aklım,gönlüm ile
    savaşımda ölüyorum.
Hiç bilemem bu sevdamla hanginize,
ben eziyyet ediyorum.
Siz olmadan kimimki ben, neyimki ben?
Anlayamam !
Siz olmadan cismimide,ruhumuda unuturum,
mahv olurum, yaşayamam.!
Siz olmadan ne dün olur,ne yarına başlayamam.!
Nolur Aklım, isyan etme gönlüm için.
Kararların doğrusada sus, nolursun
bir şey deme.
Küsmenize gücüm yetmez, dayanamam
Ben ne aşksız,nede sizsiz yaşayamam!
Nolur Gönlüm, sende küsme, boş ver aklı,
O her zaman böyle işte
Düşünüyor senden derin, senden farklı.!
Bos ver gonlum bos ver akli.