Ruzbeh MəmmədAdamın öz qolu üstünə uzandığı andı gücsüzlüyü
ən isti xatirədi yaşanmamışlar
illərlə qapısı döyülməyən evəm mən...
bütün darıxmaların sonu darıxmaqdı,
bütün sıxıntıların öz rəngi var,
bütün görüşlər ayrılıqla bitməlidi
ən axmaq şey iradəsizlikdi.
bütün olaylar təsadüfdən yaranmır
düşündüyümüz müstəvinin o biri tərəfinə düşən şəkildi
bütün baxışlar...
ən çox gedilən yoldu xəyallar
ən çox oynanılan oyuncaqdı düşüncə
ən çox başa gələn şeydı darıxmaq
müqavimətin ən son həddi çarəsizlikdi
ən çox uzun sürən xəstəlikdi yaşamaq
ağlamıram yastığımdakı yaş saçlarının şehidi
nəfəsimlə əriyən,deyən kişilərdənəm mən də.
bütün sonsuzluqlar ”n” lə başlayırsa
bütün yalqızlıqların hərfi nədir bəs?
Ümümiyyətlə xəyalları harda azdıranda
qayıdıb dönə bilməz arxasınca adamın
Bütün xəstəliyin dərmanı yoxmuş sən demə
Hələ bu gün də sevgilisinə üç qat uduzan qızlar
Pəncərə lövhəsində sevdiyi oğlanın
adının baş hərfinin bədənini cızırsa
Şizofreniya xəstəliyinə onların övladlarının da
yoluxması ehtimalı yüzə-yüzdür..
əskidən qalan şəklə baxıb gülümsünürüksə
demək yeni olan heç nə yoxdur
artan lazımsız bioqrafiyalaradır
başımız ağrıyanda əskisitək sızlıyırıqsa
müqavimətin yoxluğunun nişanəsidi
adam tənha qalanda,yaxınlar da uzaqlaşır
uzaqlaşdıqca adam yalqızlaşır,
kiçik otaqlar böyüyür
otaqlar böyüdükcə adamlar qorxaqlaşır
ayağının altındakı yol ən vəfalı çıxır
səni gəzdirirsə deməli ən doğman sayılır
101 il sevdiyin qadın səni atırsa bu vəfasızlıq yox
Sənə yenidən şans tanıtmasıdır
Комментариев нет:
Отправить комментарий