24.04.2012

Ad qoy Günəşin batışına

Aliya Əsədova

LİON MORUQLARI

 S
ənə çatmadı bu sabahkı sevgidən
payızda dadmağa , sevm
əyə öyrəşdiyim
yaz bir d
ə payız ətirli
Lion moruqları....
Qarda itirilmiş Gün
əş parçaları
erk
ən açılmış səhərə uzatdı əllərini,
işıldayan b
əyaz-bəyaz
örtüklərində
saf qoxuları udmağa
bir h
əvəs istəyirəm.
Bu qoxularda böyüyür kiçik sevgilər,
bir az da böyüyür böyük arzular,
gen
əlib dünyanın dar tərəfi,
ədalət istədim qəddar anların xatirəsindən-
el
ə bu kol dibində qarda tökülmüş
moruqları saymağa h
ərarət istədim,
h
ələ ki susub dünyanın kar tərəfi,
h
ər şey sənin olur
inandığın çox şeyl
ər.
T
əsadüfən çiçəkləyən alçaları
b
əyaz çiçəklərinə görə sevdim
bu qış b
əyazlığında ,
bu qarda kolda yetişmiş
ç
əhrayı moruqları
daha çox sevdim
ətrinə görə.
sındırılmış c
əsarəti
qopmuş inamı
bu qış b
əyazlığında
aciz oldun yapışdırmağa-
Lion-moruqlar ş
əhəri.
Olub-keç
ənləri düz-əməlli saymağa
h
ər şeyin tarixinə varmağa
çağır bütün qışları,
ey fransız ş
əhəri.
Qarda itirilmiş qışın kal alçaları,
qarda itirilmiş Gün
əş parçaları
erk
ən açılmış səhərə uzatdı əllərini...
S
ənə çatmadı
bu sabahkı sevgid
ən
payızda sevm
əyə öyrəşdiyim
yaz, payız
ətirli Lion moruqları.

                                                           AD QOY 

                                                      Ad qoy Gün
əşin
                                                      bu d
əfəki batışına.
                                                      Qürubdan en
ən
                                                                     duruşuna.
                                                      Ad qoy çöll
əri
                                                             b
əzəyən
                                                      çobanyastığı yağışına,
                                                      vermir aman
                                                      özünd
ən başqasına,
                                                      arta bilmir
əlindən
                                                      n
ə bir gül, nə də bir yonca.
                                                      Ad qoy büzüş
ən
                                                      sarı, p
ərçim ləçəklərin
                                                      ortasında d
ənələrin
                                                      günd
ən sayrışına;
                                                      Gün
əbaxan boylanışına.
                                                      Topa buludların
                                                      boşluğa dolan
                                                      selin
ə,
                                                      bolluca yağışına
                                                      ad qoy.
                                                      Adsız deyill
ər onlar
                                                      insan ruhu var burda;
                                                      oxşarı, b
ənzərliyi.
                                                      Gün
əşin qürub çağı ,
                                                      enişi , batışı--
                                                      insanın t
əklənməsi
                                                      ya da ki qocalığı.
                                                      
Ətrafında başqasının
                                                      olmasını ist
əməyən,
                                                      aman verm
əyən mərdimazar misalı!--
                                                      çobanyastığı
                                                      ya da z
əbis bir canlının
                                                      üzü , siması --
                                                      şöhr
ət, riyakar timsalı.
                                                      Boylanan gün
əbaxan --
                                                      bir-birin
ə sıxılan
                                                      göd
ək kirpiklər,
                                                      açılıb-yumulan
                                                      göz qapağı ,
                                                      qara , r
əngli gözlərin
                                                      m
əlun , çarəsiz, sərt
                                                                          baxışı.
                                                      Bulud seli, yağışı --
                                                      kirpikl
ərdən süzülən
                                                      göz yaşı,
                                                      dolan gözl
ərin
                                                      d
ərinliyində gizlənən
                                                      Taleyi,
                                                      Yazısı,
                                                       Dünyaya baxışı.
                                                     


                                                 MEŞƏ ÇİYƏLƏKLƏ


                                                  Cəmi bir xışma
                                                  ovuclarım qədər.
                                                  Bunu kəşf eliyərkən
                                                  sapa yığıb , boynuma
                                                  düzərkən
                                                  yaşadım bir şirin nağılı.
                                                  Hər şeyi özündən
                                                  asılı edən boyunbağı,
                                                  baxmaq olar yalnır,
                                                  verə bilmərəm ələ,
                                                  biri düşər , itər,
                                                  heç demirəm
                                                  biri düşsə pozular
                                                  qatarın nizamı.
                                                  Axşam yenə ovcumda
                                                  hamısı bircə ovuc
                                                  səpələdim atlas,
                                                  məxmər bildiyimə--
                                                  gecənin qara örtüyünə
                                                             bir xışmanı,
                                                  baxmadan böyüyünə,
                                                              kiçiyinə.
                                                  elə yanır , parıldayır
                                                             işım-işım,
                                                  birdən biri qaçıb
                                                  ordan diyirlənsə
                                                            sürüşsə..?!
                                                  Bir gün yaqut incisi
                                                  bir gün göyün ulduzları
                                                  atlas , məxmər parçanın
                                                  seyrək , güllü qırmızıları
                                                  dadlı , uzun saplaqlı
                                                  meşə çiyələkləri...

Комментариев нет:

Отправить комментарий