Aliya Əsədova
LİON
MORUQLARI
S ənə çatmadı bu sabahkı sevgidən
payızda dadmağa , sevməyə öyrəşdiyim
yaz bir də payız ətirli
Lion moruqları....
Qarda itirilmiş Günəş parçaları
erkən açılmış səhərə uzatdı əllərini,
işıldayan bəyaz-bəyaz
örtüklərində
saf qoxuları udmağa
bir həvəs istəyirəm.
Bu qoxularda böyüyür kiçik sevgilər,
bir az da böyüyür böyük arzular,
genəlib dünyanın dar tərəfi,
ədalət istədim qəddar anların xatirəsindən-
elə bu kol dibində qarda tökülmüş
moruqları saymağa hərarət istədim,
hələ ki susub dünyanın kar tərəfi,
hər şey sənin olur
inandığın çox şeylər.
Təsadüfən çiçəkləyən alçaları
bəyaz çiçəklərinə görə sevdim
bu qış bəyazlığında ,
bu qarda kolda yetişmiş
çəhrayı moruqları
daha çox sevdim ətrinə görə.
sındırılmış cəsarəti
qopmuş inamı
bu qış bəyazlığında
aciz oldun yapışdırmağa-
Lion-moruqlar şəhəri.
Olub-keçənləri düz-əməlli saymağa
hər şeyin tarixinə varmağa
çağır bütün qışları,
ey fransız şəhəri.
Qarda itirilmiş qışın kal alçaları,
qarda itirilmiş Günəş parçaları
erkən açılmış səhərə uzatdı əllərini...
Sənə çatmadı
bu sabahkı sevgidən
payızda sevməyə öyrəşdiyim
yaz, payız ətirli Lion moruqları.
S ənə çatmadı bu sabahkı sevgidən
payızda dadmağa , sevməyə öyrəşdiyim
yaz bir də payız ətirli
Lion moruqları....
Qarda itirilmiş Günəş parçaları
erkən açılmış səhərə uzatdı əllərini,
işıldayan bəyaz-bəyaz
örtüklərində
saf qoxuları udmağa
bir həvəs istəyirəm.
Bu qoxularda böyüyür kiçik sevgilər,
bir az da böyüyür böyük arzular,
genəlib dünyanın dar tərəfi,
ədalət istədim qəddar anların xatirəsindən-
elə bu kol dibində qarda tökülmüş
moruqları saymağa hərarət istədim,
hələ ki susub dünyanın kar tərəfi,
hər şey sənin olur
inandığın çox şeylər.
Təsadüfən çiçəkləyən alçaları
bəyaz çiçəklərinə görə sevdim
bu qış bəyazlığında ,
bu qarda kolda yetişmiş
çəhrayı moruqları
daha çox sevdim ətrinə görə.
sındırılmış cəsarəti
qopmuş inamı
bu qış bəyazlığında
aciz oldun yapışdırmağa-
Lion-moruqlar şəhəri.
Olub-keçənləri düz-əməlli saymağa
hər şeyin tarixinə varmağa
çağır bütün qışları,
ey fransız şəhəri.
Qarda itirilmiş qışın kal alçaları,
qarda itirilmiş Günəş parçaları
erkən açılmış səhərə uzatdı əllərini...
Sənə çatmadı
bu sabahkı sevgidən
payızda sevməyə öyrəşdiyim
yaz, payız ətirli Lion moruqları.
AD QOY
Ad qoy Gün əşin
bu dəfəki batışına.
Qürubdan enən
duruşuna.
Ad qoy çölləri
bəzəyən
çobanyastığı yağışına,
vermir aman
özündən başqasına,
arta bilmir əlindən
nə bir gül, nə də bir yonca.
Ad qoy büzüşən
sarı, pərçim ləçəklərin
ortasında dənələrin
gündən sayrışına;
Günəbaxan boylanışına.
Topa buludların
boşluğa dolan
selinə,
bolluca yağışına
ad qoy.
Adsız deyillər onlar
insan ruhu var burda;
oxşarı, bənzərliyi.
Günəşin qürub çağı ,
enişi , batışı--
insanın təklənməsi
ya da ki qocalığı.
Ətrafında başqasının
olmasını istəməyən,
aman verməyən mərdimazar misalı!--
çobanyastığı
ya da zəbis bir canlının
üzü , siması --
şöhrət, riyakar timsalı.
Boylanan günəbaxan --
bir-birinə sıxılan
gödək kirpiklər,
açılıb-yumulan
göz qapağı ,
qara , rəngli gözlərin
məlun , çarəsiz, sərt
baxışı.
Bulud seli, yağışı --
kirpiklərdən süzülən
göz yaşı,
dolan gözlərin
dərinliyində gizlənən
Taleyi,
Yazısı,
Dünyaya baxışı.
MEŞƏ ÇİYƏLƏKLƏRİ
Cəmi bir xışma
ovuclarım qədər.
Bunu kəşf eliyərkən
sapa yığıb , boynuma
düzərkən
yaşadım bir şirin nağılı.
Hər şeyi özündən
asılı edən boyunbağı,
baxmaq olar yalnır,
verə bilmərəm ələ,
biri düşər , itər,
heç demirəm
biri düşsə pozular
qatarın nizamı.
Axşam yenə ovcumda
hamısı bircə ovuc
səpələdim atlas,
məxmər bildiyimə--
gecənin qara örtüyünə
bir xışmanı,
baxmadan böyüyünə,
kiçiyinə.
elə yanır , parıldayır
işım-işım,
birdən biri qaçıb
ordan diyirlənsə
sürüşsə..?!
Bir gün yaqut incisi
bir gün göyün ulduzları
atlas , məxmər parçanın
seyrək , güllü qırmızıları
dadlı , uzun saplaqlı
meşə çiyələkləri...
Ad qoy Gün əşin
bu dəfəki batışına.
Qürubdan enən
duruşuna.
Ad qoy çölləri
bəzəyən
çobanyastığı yağışına,
vermir aman
özündən başqasına,
arta bilmir əlindən
nə bir gül, nə də bir yonca.
Ad qoy büzüşən
sarı, pərçim ləçəklərin
ortasında dənələrin
gündən sayrışına;
Günəbaxan boylanışına.
Topa buludların
boşluğa dolan
selinə,
bolluca yağışına
ad qoy.
Adsız deyillər onlar
insan ruhu var burda;
oxşarı, bənzərliyi.
Günəşin qürub çağı ,
enişi , batışı--
insanın təklənməsi
ya da ki qocalığı.
Ətrafında başqasının
olmasını istəməyən,
aman verməyən mərdimazar misalı!--
çobanyastığı
ya da zəbis bir canlının
üzü , siması --
şöhrət, riyakar timsalı.
Boylanan günəbaxan --
bir-birinə sıxılan
gödək kirpiklər,
açılıb-yumulan
göz qapağı ,
qara , rəngli gözlərin
məlun , çarəsiz, sərt
baxışı.
Bulud seli, yağışı --
kirpiklərdən süzülən
göz yaşı,
dolan gözlərin
dərinliyində gizlənən
Taleyi,
Yazısı,
Dünyaya baxışı.
MEŞƏ ÇİYƏLƏKLƏRİ
Cəmi bir xışma
ovuclarım qədər.
Bunu kəşf eliyərkən
sapa yığıb , boynuma
düzərkən
yaşadım bir şirin nağılı.
Hər şeyi özündən
asılı edən boyunbağı,
baxmaq olar yalnır,
verə bilmərəm ələ,
biri düşər , itər,
heç demirəm
biri düşsə pozular
qatarın nizamı.
Axşam yenə ovcumda
hamısı bircə ovuc
səpələdim atlas,
məxmər bildiyimə--
gecənin qara örtüyünə
bir xışmanı,
baxmadan böyüyünə,
kiçiyinə.
elə yanır , parıldayır
işım-işım,
birdən biri qaçıb
ordan diyirlənsə
sürüşsə..?!
Bir gün yaqut incisi
bir gün göyün ulduzları
atlas , məxmər parçanın
seyrək , güllü qırmızıları
dadlı , uzun saplaqlı
meşə çiyələkləri...
Комментариев нет:
Отправить комментарий