Saralmışdıar amma solmadılar

Xosrov Barışan

Ad günü

  

Birdən-birə

  Qapını çaldı

     Gecənin ortası

                  Saat üç!

Yuxudan daşlandım.

Ayfondan baxdım,

        Küçə bom-boş...

Yaşamışdım,

  Yorulmuşdum,

     Yorğunluğuma gəldi

                      İstəməyərək.

Cəbrdən mi?

İstəkdən mi?

Açar-açmaz qapını

   Gözlərinə cumdum!

Qap-qara bir çarşaba bürünmüşdü!

Kölgəsindən tanımışdım biləsin.

Həmən danışmağa başladı,
                             Dil açdım

                                  Tumdum!

Ölümlə mırtlaşmağı mənə öyrətdi.

Nəfəsi əsincə;

 Can tapırdı məndə

               Titrəyirdim,

Bakirə qalmışdım.

Haradan gəldiyi bəlli deyildi!!!

Öz adını belə bilməyirdi!

                      Bilməyirdim!

Yalqız idi...

   Gözyaşlarımı silməyirdi!

Yalqız idim...

   Sevincdən mi? Qəhərdən mi?

                                Ölməyirdim!

Ayılmış bir yuxuydu sanki...

                        Dirilməyirdim!

Ah...

 Nə qədər izləyirdim,

                    İzləyirdim...

                      İzləyirdim...

                        Doymayırdım,

                           Doyanmayırdım!!!

Darıxdıran

 Yekə bir yalqızlığı

       Birlikdə varlığın

         Şirin bir xəlvətinə

                              Daşıdıq.

Qorxunu qorxudub,

    Görmədiyim yuxuları yaşayırdım.

Tamamən yarımçıqdım!!!

Mükəmməl bir qadın idi;

                           Şeir kimi...

                             Adını mən seçdim.

⎕⎕⎕

İtən məni tapınca

           Zaman bitdi.

Zır kefliyəm a...

Müəmmər Qəddafiyə

Libyada;

 Bütün yapraqlar da

    Diktator olmasınlar deyə;

                           Saralmışdılar!!!

                              Amma solmadılar.