Məlihə Əzizpur, şeir

Səni unutmaq zorundayam bilirmisən?!

Necə ki sevmək zorunda qalmışdım bir gün

və adını siqara dumanı ilə yazmışdım

çevrəmdə burulan havaya.

Oysa can dediyin nəfəslər

qat-qat yara buraxmışlardı ciyərlərimdə...

Səni unutmaq zorundayım

necə ki sevmək zorunda qalmışdım bir gün

və insan maskalı yarasalar

gülə-gülə qanımı sorurlardı son damlaya qədər.

Mən isə onlara sevgi göstərməkdən

bezikmişdim artıq!

Səni unutmaq zorundayım,

o üzdən çarpılı qapıya bənzəyirəm

ortamızda çəkilən divarda

və bir sərçə qanadından törənən

ufaq əsin belə

meydan oxuyur məni çökdürməyə.

Səni unutmaq zorundayım

bilirmisən?!