Aysellə Tural nişanlandıqdan sonra tez-tez görüşərdilər. Tural
hər görüşdə Ayselə ətirli qızılgül hədiyə edərdi. Qızılgül Ayselin ən çox xoşladığı
gül idi.
Gənc qız sevgilisinin ona bağışladığı gülü doyunca iyləyər,
sonra da nazlana-nazlana üzünü Turalın dodaqlarına yaxınlaşdırıb deyərdi:
Tural də nişanlısının üzündən öpüb deyərdi:
– Aysel, toyumuz olsun mən səni gül-çiçək içində
saxlayacağam!
Aysel özünü göyün yeddinci qatında hiss edərdi. Gündən-günə Turla qarşı məhəbbəti daha da artardı...
Bir gün bədbəxtlik baş verdi. Görüşə gələrkən Ayseli maşın vurdu...
Dörd saat reanimasiyada qaldıqdan sonra həkimlər müalicənin
xeyri olmadığını dedilər.
Əlində qızılgül xəstəxananın koridorunda gözləyən Tural bu
xəbərdən şoka düşdü. Həkimlərə yalvarıb onu Ayselin yanına buraxmaqlarını xahiş
etdi. Ona bir neçə dəqiqəliyə icazə verdilər.
Tural xəstə çarpayısında halsız uzanmış Ayselə yaxınlaşdı.
– Aysel məni eşidirsən?
Aysel göz qapaqlarını zorla aralayıb Turala baxdı. Üzünə
təbəssüm gəldi.
– Tural, nə yaxşı gəlmisən...çox darıxırdım...Aaa...ən çox
sevdiyim gülü də gətirmisən, – deyə zəif titrəyən əli ilə Turalın əlindəki gülü
aldı.
– Əzizim darıxma, hər şey yaxşı olacaq!...
– Tural, yaxşı ki, toyumuz olmayıb, yoxsa sən də bədbəxt olardın...
– Elə danışma, Aysel! Mən sənin yoxluğuna dözə bilmərəm, –
Turalın gözləri doldu.
– Tural, mən gedirəm...sənin həyatın hələ qabaqdadır...
– Yox, Aysel məni tərk etmə...yalvarıram sənə!
– Tural, bir xahişim var...söz ver ki, yerə salmayacaqsan!
– Tural, mən öləndən sonra hərdən bu güllərdən gətirib mənim
qəbrim üstə qoy!...onda ruhum şad olar...
– Sən nə danışırsan, Aysel?!...
– Hə, Tural, mən deyən kimi et!...çox xahiş edirəm! – Ayselin üzündə bir yazıqlıq ifadəsi yarandı. Biçarə
qız başını qaldırıb əlindəki gülü iyləmək istədi, lakin bacarmadı...qəfildən
bədənini əsməcə tutdu, əli boşaldı, gül əlindən üstünə düşdü, bədəni donub
qaldı...gözləri yumuldu.
Tural qışqırıb həkimləri köməyə çağırdı. Lakin artıq gec idi...
Aysel torpağa tapşırıldı...
Комментариев нет:
Отправить комментарий