Asif Həsənli
Pauellin etirafının onsuz da heç bir əhəmiyyəti yox idi, amma hər halda bu etiraf ABŞ-ın irticaçı siyasətini kəskin surətdə tənqid və ifşa edən bir fakt kimi tarixə həkk olunacaqdı
Elə bir cinayət ki, onun nəticəsində bir ölkə tamamilə dağıdılıb məhv olur, digər ölkələr isə çəkilən böyük maliyyə xərcləri üzündən ağır böhranla qarşılaşırlar
Pauellin etirafının onsuz da heç bir əhəmiyyəti yox idi, amma hər halda bu etiraf ABŞ-ın irticaçı siyasətini kəskin surətdə tənqid və ifşa edən bir fakt kimi tarixə həkk olunacaqdı
Elə bir cinayət ki, onun nəticəsində bir ölkə tamamilə dağıdılıb məhv olur, digər ölkələr isə çəkilən böyük maliyyə xərcləri üzündən ağır böhranla qarşılaşırlar
XX əsrin axırlarından başlayaraq ABŞ İraqa qarşı
təcavüzkar siyasət yürütməyə başladı. Məqsəd ABŞ-ın hegemonluğunu
qəbul etmək istəməyən və açıq-açığına prezident Corc Buşun ünvanına
sərt ittihamlar və təhqirlər yağdıran Səddam Hüseyn rejimini devirmək
idi. Amma rejimi yıxmaq üçün həmişə olduğu kimi siyasi bəhanə əsas rol oynamalıydı
ki, belə bəhanə tapmaq da ABŞ hökumətinə o qədər də çətin deyildi.
1991-ci ilin yanvar-fevral aylarında İraq-Küveyt
müharibəsindən (17 yanvar-28 fevral 1991-ci il) sonra Birləşmiş Millətlər
Təşkilatının ekspert qrupu İraqda nüvə silahının, kimyəvi və bakterioloji
silahın olmasını yoxlamaq üçün İraqa göndərilmişdi. Həmin komissiya
1998-ci ilə qədər İraqın hərbi obyektlərində təftiş etmiş, lakin heç
bir şey tapa bilməmişdi.
MAQATE (Atom Enerjisi üzrə Beynəlxalq Agentlik)
öz hesabatında birtərəfli mövqe tutmuş və İraqda nüvə silahının və
ya hər hansı başqa kimyəvi və bakterioloji silahın olmamasını bəyan
etməmişdi. Qərb dövlətləri isə nəzarətçi komissiyanın orada qalma
müddətinin artırılmasını tələb edərək Səddam Hüseynin nüvə silahına
malik olmasını iddia edirdilər. Bundan hiddətlənən S.Hüseyn 1998-ci
ildə BMT-nin nüvə enerjisi üzrə nəzarətçilərinin
ölkədən çıxarılması haqqında əmr vermişdi.
Qeyd edim ki, 1991-ci il aprelin 3-də Birləşmiş
Millətlər Təşkilatı Təhlükəsizlik Şurası 687 saylı Qətnamə qəbul etmişdi.
Qətnamədə müharibənin yekunları haqqında məlumat verilir, İraqın
ərazisində MAQATE-nin ekspert qrupunun fəaliyyəti qeyd edilirdi.
Qətnamənin digər şərtlərinə görə şiələrin və
kürdlərin sıx yaşadığı yerlərdə amerikan və ingilis əsgərləri yerləşdirilməli
idi ki, guya onlar bu azlıqları qorusunlar. Əslində, İraqda şiələr o qədər də azlıq
təşkil etmirdilər. Sadəcə, Səddamın hakimiyyətində əsasən sünnilər
cəmləşmişdilər. ABŞ-ın şiələri müdafiə etməsində isə başqa məqsədlər
dayanırdı.
İlk baxışdan belə təsəvvür etmək olar ki, amerikanlar
və ingilislər çox humanist və xeyirxah insanlardır, ABŞ və Böyük Britaniya
isə başqa millətlərin, xalqların və etnik azlıqların qayğısına qalan
dövlətlərdir (!)
Elitasının əsasən sünni müsəlmanlarından
ibarət olan İraqda şiələrin hüquqlarını qorumaq necə də xeyirxah və
ədalətli bir işdir! Amma bu «iş»in arxasında şovinizm və dünya hökmranlığı
ideyaları dayanırsa, o zaman ədalət və xeyirxahlıq ancaq imitasiya
xarakteri daşıyır və çox keçmir ki, şovinizmin qatı elementləri özünü
açıq şəkildə büruzə verir.
Əsasən şiə müsəlmanlarının
yaşadığı müqəddəs Kərbəla şəhərinin bombardman edilməsi şiələrə
olan düşmən münasibətin ən bariz təcəssümüdür.
Belə bir şəhərin ABŞ-ın
rəhbərliyi altında bombardman edilməsi vəhşilik və azğınlıqdır!
Kərbəla şəhərinin bombardman edilməsi, məscidlərin
atəşə tutulması dünya müsəlmanlarını
hiddətə gətirən ən təsirli hadisə kimi tarixdə hər zaman qalacaq!
İmam Hüseyn(ə)in qəbri yerləşən bir şəhərin müharibə
meydanına çevrilməsi Allahın qəzəbindən yan keçə bilməzdi!
Necə ki keçmədi! Kərbəlanın bombardman edilməsindən
cəmi bir ay sonra ABŞ-ı sunami basdı, qasırğalar və fırtınalar bu Allahsız
ölkəni öz ağuşuna alaraq minlərlə insanı və yüzlərlə binanı su altında
qoydu! Daha sonra meşələrində yanğınlar başladı! Bir tərəfdə okean və
sel sularının daşması, sunami, digər tərəfdə dəhşətli yanğınlar Kərbəlanın
cavabını verirdi!
İraqın şimalında və cənubunda ABŞ və Böyük
Britaniya aviasiyasının yerləşdirilməsi yuxarıda qeyd etdiyimiz
Qətnaməyə daxil edilmişdi ki, bu da İraq aviasiyasının həmin ərazilərdə
uçuşunu qadağan edirdi.
1993-cü ilin yanvar ayında ABŞ, Fransa və Böyük
Britaniya hərbi hava qüvvələri havadan İraqın cənubunda yerləşən
zenit-raket kompleksinə iki raket zərbəsi endirmişdi.
1998-ci ildə İraqın BMT-nin xüsusi komissiyası
ilə əməkdaşlıq etməkdən imtina etməsi müharibənin başlamasını reallaşdırmaqda
məhz bəhanə rolunu oynadı. İraqda kütləvi qırğın silahlarının olması
günün reallığına çevrildi, qərb mətbuatı İraqı «ən təhlükəli ölkə»,
S.Hüseyn rejimini isə «sülhü poza biləcək rejim» adlandırdı.
Həmin ildə ABŞ və Böyük Britaniya İraqa qarşı
«səhra tülküsü» adı altında hərbi əməliyyatlara başladı və havadan
zərbələr endirdi. İraqın Hava Hücumundan Müdafiə (HHM) sistemi işə
düşdü və cavab zərbələri endirildi. Dinc əhali zərər çəkdi. Silahlı
insident getdikcə qızışaraq 2003-cü ilə qədər davam etdi və iki ölkə
arasında müharibəyə gətirib çıxartdı.
11 sentyabr 2001-ci il tarixdə Ümumdünya Ticarət
Təşkilatının və onun yanındakı hündür qüllənin kamikadze təyyarəçilərin
terror hücumu nəticəsində dağıdılması münaqişəni daha da qızışdırdı.
2002-ci ilin aprelində Böyük Britaniyanın baş naziri Toni Bleyer ölkəsinin
İraqa qarşı müharibədə iştirakına razılıq verdi. C.Buş taliblərə qarşı
mübarizəni gücləndirdi. Əfqanıstanda vəziyyət gərginləşdi, hərbi
əməliyyatlar genişləndi.
Bu arada S.Hüseyn BMT-nin xüsusi komissiyasının
ölkəsinə gəlməsinə razılıq verdi və komissiya müfəttişləri düz
2003-cü ilin mart ayına qədər axtarışlarını davam etdirdilər, lakin
heç bir silah aşkar edilmədi.
Buna baxmayaraq 2003-cü ilin əvvəllərində ABŞ
hökuməti İraqın nüvə silahına malik olması fikri üzərində dayandı
və İraqın beynəlxalq ictimaiyyət üçün təhlükə ocağı olduğunu qeyd etdi,
S.Hüseyni hətta Əl-Qaidə təşkilatını silahlandırmaqda ittiham
etdi.
ABŞ-ın kəşfiyyat orqanları isə bunun tamamilə
əksini söyləyir və İraqda nüvə silahının olmadığını israrla bildirirdilər.
2002-ci il sentyabrın 18-də Mərkəzi Kəşfiyyat İdarəsinin direktoru
Corc Tener prezident C.Buşa məlumat verdi ki, İraqda nüvə silahı yoxdur,
İraq başqa hər hansı kütləvi qırğın silahına malik deyildir. Bu məruzə
MKİ-nin hesabatında öz əksini tapdı, amma C.Buşun göstərişi əsasında
Konqresə bu haqda bir söz deyilmədi.
Eyni zamanda, 2002-ci ildə MKİ ABŞ-ın keçmiş səfiri
Cozef Uilsonu Nigeriyaya belə bir missiya ilə kəşfiyyata göndərdi:
«S.Hüseyn guya Nigeriya ilə uran almaq haqqında müqavilə imzalayıb.
Uranın alınması, İraqa göndərilməsi və başqa detalları haqqında informasiyanı
dəqiqləşdirmək lazımdır. İraq nə vaxt, hansı yolla, necə uranı alıb, harada
zənginləşdirmək fikrindədir? Bütün bu suallara cavab tapılmalıdır».
Cavab isə tezliklə tapıldı. Uilson məxfi kanallarla
Nigeriyanın dövlət arxivinə, kəşfiyyat idarəsinə, təhlükəsizlik
məsələlərinə və hərbi ticarət əlaqələri üzrə nazirliyə giriş əldə
etdi və İraqla belə bir müqavilənin olmadığını, hətta S.Hüseynin bu
məsələ ilə bağlı Nigeriyaya müraciət etmədiyi aydınlaşdırıldı. Uilson
MKİ-yə rəsmi məruzə etdi, MKİ isə öz növbəsində C.Buşa məruzə etdi. Amma
C.Buş yenə də bu məruzəni Konqresdən gizli saxladı və Dövlət Departamentinin
hesabatına salınmamasına nail oldu.
Hətta bundan sonra C,Buş öz çıxışlarında dəfələrlə
bəyan etdi ki, S.Hüseyn Nigeriyadan uran almışdır. ABŞ-ın dövlət katibi
Kolin Pauell isə heç bir əsas olmadan İraqın nüvə silahına sahib olmasını
iddia edir, fərziyyələrə və mülahizələrə üstünlük verərək konkret
faktları təkzib edirdi. 2003-cü il fevralın 5-də Pauell BMT TŞ-nın iclasında
çoxsaylı «dəlillər» gətirərək deyirdi:
«İraq kütləvi qırğın silahlarına malikdir. Sadəcə,
S.Hüseyn hələlik həmin silahları beynəlxalq müfəttişlərdən gizli
saxlamağa nail olur. Mərkəzi Kəşfiyyat İdarəsi bu silahların saxlandığı
yeri müəyyən edib, amma tam aşkara çıxarmayıb».
Bu cür saxta və yalan məlumatlar İraqa qarşı müharibəni
reallaşdırdı və bəhanəni labüd etdi. Heç bir il keçmədi ki, Kolin
Pauell Təhlükəsizlik Şurasında etdiyi çıxışın həqiqətə uyğun olmadığını,
onun saxtalaşdırıldığını, hətta haqsızlıq etdiyinə görə peşman olduğunu
və vicdan əzabı çəkdiyini etiraf etdi.
Yəqin ki, vicdan insana əzab verəndə o bu əzabı
bölüşmək üçün özünə yer axtarır. K.Pauell vicdan əzabını özündə hiss
edərkən yer tapa bilməsə də, etirafını söyləməyə adam tapmışdı. Pauellin
etirafı, nədənsə, mətbuatda o qədər də sensasiya yaratmadı.
Görəsən, nə üçün mətbuat bu etirafa ciddi reaksiya
verməmişdi. Zənnimcə, bütün bu kompaniyanın İraqı vurmaq üçün təşkil
olunmasının heç kəsə sirr olmaması səbəbindən idi. Axı, «görünən kəndə
nə bələdçilik?»
Pauellin etirafının onsuz da heç bir
əhəmiyyəti yox idi. Amma hər halda bu etiraf ABŞ-ın irticaçı siyasətini
kəskin surətdə tənqid və ifşa edən bir fakt kimi tarixə həkk olunacaqdı. Bu baxımdan,
həmin etirafı oxucularla bölüşməyi daha münasib hesab edirəm və etirafı
təqdim edirəm. Beləliklə, Pauell yazırdı:
«Mən 2003-cü ilin fevralında Birləşmiş Millətlər
Təşkilatının Təhlükəsizlik Şurasının hesabat yığıncağında məruzə
edərkən qeyri-dəqiq, saxtalaşdırılmış, həqiqətdən uzaq faktlara istinad
etdiyimə görə bu gün vicdan əzabı çəkirəm. Çox təəssüf ki, mənim Şuraya
təqdim etdiyim faktlar, hadisələr, epizodlar və mənbələr düz deyildi
və məni yanlışlığa aparırdı. Başa düşürəm ki, bu haqsızlıqdır. Amma
neyləməli? Mən dövlətin tapşırığını yerinə yetirirdim. ABŞ nəyin bahasına
olursa-olsun İraqa hücum etməli idi. Bunu da əsaslandırmaq üçün mən yalan
məlumatlara istinad etməyə məcbur idim. Həmin dövrdə öz vəzifəmi yerinə
yetirdim. Amma bu gün təəssüf edirəm və çox peşmanam. Elə peşmanam ki,
hətta vicdan əzabı çəkirəm. Axı, bu müharibədə nə qədər insan həlak
oldu. Nə qədər uşaq yetim qaldı. Nə qədər tələfat, dağıntı baş verdi. Allah
mənim günahımdan keçsin».
Bəli, bu, sadəcə, etiraf və peşmançılıq deyil,
başqa dövlətə qarşı müharibə etməyə səbəb olan bir cinayətdir. Elə bir cinayət ki, onun nəticəsində bir ölkə tamamilə
dağıdılıb məhv olur, digər ölkələr isə çəkilən böyük maliyyə xərcləri
üzündən ağır böhranla qarşılaşırlar.
Bir də ki, olmayan vicdanın nə əzabı ola bilər?
Həmin saxta məlumatlar əsasında məhz 2002-ci
ilin oktyabr ayında ABŞ Konqresi İraqa hərbi müdaxilə haqqında qərar
qəbul etdi və öz qərarını İraqın kütləvi qırğın silahlarına malik ollması
ilə əsaslandırdı. Amma bədbəxtlik bürasındadır ki, Konqres nümayəndələri
qərarı əsaslandıran sübutların olub-olmaması ilə maraqlanmadılar.
Qanunverici orqanın bu cür ədalətsiz qərar verməsinə heç cür bəraət
vermək mümkün deyil. Dünyaya demokratiya və azadlıqlar ixrac edən bir
ölkədə dövlət səviyyəsində sifarişə bir bax!
Acınacaqlı və faciəli bir sifariş! Özünü demokratik
ölkə sayan ABŞ-ın tarixində ən qara ləkə! Heç kəs tərəfindən bağışlanılmaz,
tarix boyu yaddan çıxmaz və heç vaxt silinməz qara bir ləkə!
BMT-nin nizamnaməsinə zidd olaraq İraqda nüvə
silahının olmasını sübut edən amillərin olmamasına baxmayaraq və
BMT TŞ İraqa qarşı silah tətbiq etmək haqqında qətnaməsi olmadan 20
mart 2003-cü ildə ABŞ və müttəfiq dövlətlər İraqın ərazisinə soxuldular
və ədalətsiz müharibəyə girişdilər.
Məhz bu zaman müharibənin əsl səbəbi aydın
oldu: Səddamın hakimiyyətini devirmək!
Dünya ictimaiyyətinə isə aldadıcı məlumat verildi:
«İraqda kütləvi qırğın silahları var, bu da dünya üçün təhlükə mənbəyidir!»
Yeri gəlmişkən, Amerika Vətəndaş Məsuliyyəti
Mərkəzi Jurnalistlərin Müstəqilliyi Fondu ilə birgə araşdırmalar
aparmış və aşağıdakı qənaətə gəlmişdir:
«2001-ci ilin sentyabr ayından 2003-cü ilin sentyabrına
qədər ABŞ rəhbərliyi İraqa dair 935 yalan məlumat yaymışdır. Yalan məlumatları
ilə vətəndaşları və dünya ictimaiyyətini aldatmaqda birinci yeri
ABŞ prezidenti C.Buş tutur. O, 260 həqiqətə uyğun olmayan, təhrif edilmiş
məlumatlar çatdırmışdır ki, bunun 232-si İraqın nüvə silahına malik
olmasına aiddir, 28 məlumat isə İraqın guya Əl-Qaidə ilə əlaqəsini sübut
edir. Kolin Pauell isə 254 dəfə saxtalaşdırılmış məlumatları ilə əhalini
və dövlət orqanlarını aldatmışdır».
Bütün bu yalan məlumatlar və təhrif edilmiş həqiqətlər
öz işini gördü və nəhayət, müharibə başladı.
Müharibənin başlamasına qarşı ictimai-siyasi
dövlət xadimləri, o cümlədən, Fransanın prezidenti Jak Şirak, Almaniyanın
kansleri Herhardt Şreyder, Rusiyanın prezidenti Vladimir Putin və
başqaları çıxış etdilər. Bir sıra ölkələrdə İraqa qarşı hərbi əməliyyatların
aparılmasına kütləvi etiraz nümayişləri keçirildi.
Rusiya kəşfiyyatı daha bir məlumat yaydı:
2001-ci ildən 2003-cü ilə qədər MKİ-nin üzvləri tərəfindən 14 dəfə ABŞ-a
qarşı süni terror hadisələri törədilmiş, Səddam Hüseynə sui-qəsdlər
hazırlanmış, 4 dəfə İraqda dövlət çevrilişi törətməyə cəhd edilmişdir.
Комментариев нет:
Отправить комментарий