Teylə, vaveyla-vaveyla...

ETİMAD BAŞKEÇİD

ADSIZ ŞEİR

belə, qardaşım Etimad,
nə təhər olur gecəni səhərə daşımaq?!
şər vaxtının hökümüylə dirigözlü
gömüldüyün yataqda
fəlakət xəbərçiləri kimi qafanı sarmış
anıtlar, xatırlamalar…
səkidə boş konserv qutusuyla süpürləşən
küləyin vecsizliyi də bir yandan.
oysa keçmişlərin ən fağır rəngidir
xatırlaya bilmədiklərin.

otağın küncünə sinilmiş kölgə,
arabir bəsbəlli bir canlı kimi tərpəşir,
Haqq yetişincə batilin zay olacağından xəbərsiz,

ələmanda yuxu kəsdirməyə oturmuş
qafilə bənzəyir.
sən ki, heç özgələrin payına dəymədin, dostum,
heç ölümündən qorxmadın,

indi nəfəsi it ölüsü qoxuyan kabusdan
hansı nədənləsə vahimələnirsən.

yoxuşa dirənmiş yol kimi,
sabahın kor saatınacan sürünmək, sürünmək,
ya, bəlkə, ölümün üzündəki qeyd-şərtsizliyi
axşam sularında yaşayan
qoş-qoca bir intiharla görüşdürmək,
ölümü gözləmək ölümdən betər.

hərə bir cana borclu deyilmi?!
yoxmu?
istər öz içində, ömürlük
dibsiz bir qarın gəzdirməyə məhkum olunmuşlar,
istərsə bir adsız, qara daş.
bu qaranlıq səni udsa belə, sinirsə,
özüylə götürsə,
yenə heç şey olmamış kimi
bir səhər açacaq təzədən.
min dürlü, min bir qılıqlı qələbəlik
küçələrə doluşacaq ələm ağacı tək,
daha bir yürüş eləyəcək, məhşərə doğru.

səninsə, gecələr ay işığında böyüyən otlar kimi
sabaha uğraşmaq haqqın olacaq,
ancaq,
artıq keçmişləri xatırlamayacaqsan…

YAN ÖTMƏ VİRAN KÖNLÜMDƏN

yan ötmə viran könlümdən,
böylə, vaveyla-vaveyla,
məni də vardığın yerə,
söylə, vaveyla-vaveyla.

eyvah, libasın ilişdi,
pulları nizamından düşdü,
saralan qarğı gümüşdü,
eylə vaveyla-vaveyla.

Mövlam, alınma miskinə,
yesir darılmaz pis günə,
qılıncını çal köksümə,
teylə, vaveyla-vaveyla.

GÖZƏL ALİM VƏ YAXŞI ADAM ŞAMİL KÖPRÜLÜYƏ

bir ömür yetərmola,
yahu kim söylər ona,
ələyi ələnmişdən bizim ulusa kimi,
yolların yedəyində pələsəng olmuş hərif,
xam atın quyruğuna bağlanmış tərsa kimi.

Allah saxlamaz olsa, ha de Allah saxlasın,
vecsiz qara gününə bir damcı «ah» saxlasın,
zalım min bir tədbirnən sağ, sol, cinah saxlasın,
Musa ilan gəzdirir əlində əsa kimi.

dedik deməmiş olaq,
bizləri eşidən kim,
yeddi yolun ayrıcı baxtına ilişən kim,
rəng alıb rəng verən kim,
haldan hala düşən kim
yasdan düyünə kimi, düyündən yasa kimi.