Mirbağır Bünyadov - Biz buna...

Qulağıma pıçıltıyla söz demək istəyirdin
Hər dəfə görüşəndə
Sonra yaddan çıxırdı dodaqlar birləşəndə
Sabah yadıma düşər deyirdin ayrılanda
Zaman ötürdü amma...
“sevgi”dən danışanda.
Tanışlar soruşanda
Ya bilə-bilə ya da
Özümüzü zənn edib
Hardasa yad dünyada
Biz buna sevgi dedik
Paxıllığı içində boğan bir gülüş kimi

Dodaqlari aldadan ötəri öpüş kimi
çoxunu inandırdıq...

buna sevgi deyib biz başqa bir ehtirasla
əsl sevgi yaşayan neçəsini yandırdıq...
biz buna sevgi dedik....
neçə yerdə görüşdük
neçə yerdə öpüşdük
gecələr ulduzlara və aya baxa-baxa
səmaya baxa-baxa
dünyaya baxa-baxa
hər gecə qoşa ulduz
göstərib bizik dedin
onların arasında uzağlığı görmədin
mənsə gülüb üzünə gözümü döyə-döyə
özümü inandırdım bu gülünc bənzətməyə
bir gün gözündə yaşlar iz saldı yanağında
demədiyin o sözlər qurudu dodağında
indi xatırlayıram...
o gün dodaqlarımla son kəs toxundum sənə
bir gün demişdin mənə əsl sevgi yaşamır