Müqəddəs məbədin durmuş önündə
Sədəqə dilənən yazıq nir insan.
Durmuş arıq, cansız, çox yaman gündə
Aclıqdan, suzluqdan, iztirablardan.
Onun dilədiyi—bir loğma çörək;
əzab əlaməti—gözlərində yaş.
Kim isə--fağıra yəqin gülərək—
Qoydu uzatdığı ovcuna bir daş.
Mən də iztirabla, göz yaşlarilə
Səndən diləmişdim saf məhəbbəti;
Ən yaxşı hissimi mənim, bax belə
Aldatdın, məhv etdin sən də əbədi!
Tərcümə edən: Mikayil Rzaquluzadə
Комментариев нет:
Отправить комментарий