HİSS

Ayna          ayna02@box.az           abzas.net

Bəzən elə vaxtlarım olur ki, hazırki əhval-ruhiyyəmi sözə cevirə bilmirəm və ya bu hisslərimi olduğu kimi ifadə etməkdən məhrum oluram. Bu ən böyük dəhşət deyilmi? Elə bil insanın dilini kəsiblər. Demək istədiyini deyə bilmir. Bu anda könlümdən şeir keçir. Amma kimi və nəyi oxumalı? Düzdü belə şeirləri klassik türk şeirlərində aramaq daha məqsədəuyğun olardı, amma öz dilimizdə qavramaq istəyirəm. Nə qədər türk dilini bilsək də nəyisə mütaliə eliyəndə beyində bir neçə saniyəlik tormozlanma gedir. Nə bilim, bəlkə bu təkcə məndə belədi... Bizim klassiklərimizdən danışanda isə hərdən məni əsəb öz ağuşuna alır. Ay başına dönüm, nə qədər Leyli-Məcnundan danışmaq olar? Nə qədər Kərəmi yandırmaq olar? Teatrlarımızda bu poemaları daha oynamayan aktyor qalmadı? Sanki bu poemalar brenddi... Hamı bundan istifadə etmək istəyir. Hərdən muğam ustalarının danışıqları da məni haldan çıxarır. Məcnunu oynamaq elə “Qarabağ”ı almağa bərabər tutulur. Bu rolu oynadın, vəssalam sənin yolunda həmişə yaşıl işıqdı... Teatlarimizda eynilik, bəzi ədiblərin danışıqlarında eynilik. Hep Leyli-Mecnun, hep Nizamiləşdirmə... Bu arada hep türkləşmə də mənim  qanıma hopub a... Lap Mendeleyevin yatıb yuxuda gördüyü elementlərin sayı qədər şeir, hekayə oxusam da içimdəki hissləri ifadə etmək gücündə olmayacaq. Lap elə Nyutonun ağırlıq qüvvəsi də məni özünə darta bilməyəcək. Sanki havadan asılıyam. “Vakuumda təzyiq” əsərinin müəllifi də bu təzyiqi mənə göstərməyə qadir deyil. İndi nə Vinaqradskinin bioloji biliklərinin  fəlsəfəyə dirəşdiyini anlamam  məni bu hisslərdən azad edə bilər, nə də Mark Tulli Siseronun “Tiskulan söhbətləri”...Məşhur ictimai-siyasi xadimin ruhu məndən inciməsin ki, indi mənim ruhum özümə də məlum olmayan havanı “zakaz” verir. Hərdən də fikirləşirəm ki,  axı sözlər hisslər qarşısında həmişə aciz qalıb. İndi deyin görüm, hansı hissləri keçirdiyimi siz də hiss etdinizmi? P.S. Yazmayın, danışmayın, oxumayın, ancaq hiss edin, hiss.... 204