Bir sonrakı sevgi...

Habil Yaşar                      

(Bir evli xanımın istəyi ilə yazılmışdır)

Bir zamanlar
on yeddi yaşında
ərə getdiyin zaman
bəlkə heç düşünməmişdin
gün gələcək
sevginin bitəcəyini.
on yeddi yaşlı qız ağılı ilə ərə getdiyindən
indi peşmansan deyəsən.
nəinki ərin,
hətta iki övladın belə
umurunda deyil
desəm yanılmaram yəqin ki...
sənin də,
ərinin də
soyumuş bütün ehtirasları...
ərini deyə bilmərəm
ancaq sənin bir sevdiyin var
o sevgili ki,
onun da sənin kimi ailəsi,
iki uşağı
bilinən, bilinməyən xasiyyətləri var.
indi sən gizlətsən də bütün bunları
görünür əsl sevgini indi tapmısan
necə deyərlər
“gecikmiş məhəbbət” deyirlər bunun adına.
ona tam aça bilməsən də qəlbini
o isə oxuyur qəlbindəkini
çünki o belə şeylərin mahir ifaçısıdır.
qarşındakı uşaq deyil ki, anlamaya səni.
bəlkə də özgə sevgiyə düşmək
və ya
öz həqiqi sevgisini gizlətməkdi
cinayət
hər halda bu cinayətə səbəb
illər sonra tapıb da
qovuşa bilmədiyin
əlyetməz məhəbbətdi,
məhəbbət.
görüşmək istəyirsən
yeni sevgilinlə
ərindən, qızlarından xəbərsiz
qınamıram səni
çünki sevgi sərhəd tanımadığından
sevirsən məni.
bəlkə də bu oyunda
ikimizdə günahkarıq
bilə-bilə uçuruma gedən yolda
fəlakət gözləyir bizi
və ya o fəlakət artıq öz addımlarını atıb
bizə doğru irəliləyir.
indi saatları sayırıq
ilk görüşə doğru
son görüşümüz olacaqmı bilmirəm...
hər şeyin öncədən göründüyü kimi
sadə olmayacağını anlayıram.
dəqiqələr səni mənə yaxınlaşdırdıqca,
bəlkə də
saniyələrlə ölçürəm ömrümdən qalanlarını.
bizi anlamayacaqlar
anlamasınlar
biz onlar deyilik axı.
biz elə bizik .
bir sonrakı sevgiyə
qədəm qoyur
ailəli iki aşiq.