Məqsədim hamıdır, özüm heç kiməm!

Sayman Aruz

Heç vaxt yazmadığım şeiri yazıram

heç vaxt görmədiyim bir qıza, sənə!

Az qalır dünyanı sevgiləriylə

satam uşaq kimi bir göyərçinə!

Divarda yazılan söyüşlər kimi

məqsədim hamıdır, özüm heçkiməm!

Tapdağa dözümlü  küçələr kimi

üstümdən keçsən də, inanma dinəm!

Ağladan bir qəzet başlığı kimi

nə susa bilmədim, nə dinəmmədim!

Bizim bəxt quşumuz dəvəquşuymuş

nə uça bilmədi, nə minəmmədim!

Yaşamaq ölümdür, intihar günah

səni sevirəm mən, sevirəm vallah!

Yuxudan diksinib, haray çəkirəm

həyətə yıxılır, yuxulu Allah!

“Qorxudan” qorxuram, bir də həyatdan

bir də bu fəlsəfi ümidsizlikdən.

Çaxmağın içində alov kimiyəm

alışa bilmirəm əlin yox ikiən.

Gözlərin yağışa bənzəyir, nəsə

səndə islanmağa qıcığım gəlir.

Sms yazmıram özün biləsən

virtual sevgidən acığım gəlir!

Küçədə kölgələr, qəlbimdə kədər

evin içindəsə dayanıb zaman.

 Zülmün süfətinə çırpılmaq üçün

əlimdə bir yumruq  yekəlir yaman!

İki sevgiliydik , iki yol kimi

iki çəmədana döndük gedəndə!

Səni sevir mənim...səni sevir mən...

dilin quruluşu dağılıb məndə!

Səni görməmişəm amma nə fərqi

səni düşünmüşəm hər boşalanda.

Sevgilin mən idim, indi ərinlə

məni də xatırla qucaqlaşanda!