Ağlımı güllələdilər,
qan sızmadı,
ürək düşdü yerə,
içində
dəymiş güllələr
göyərirdi.
Çarmıxa çəkildi
fikirlərim.
Qərib oldum,
ürəyimin qübarı
qocaldı.
Nə günəş var
nə də ay,
dostum, o, bir üzü ağ,
bir üzü qara almadır.
Bəxtindir, düşübdür sənə.
Ölüm soruşdu:
-Kimsən?
-Həbs olunmuş ruh!
-Bəs bu qandal nədir?
-Azadlığımı dadmaq üçün!
Açılan güllər solmadı
yuxularımın dəfninə.
Ömürlə sirdaş olmağa,
bir də qocalmağa
qalmadı vaxtımız…
Gecə yazılarıdır
yuxularım
Heç kim oxuya bilmir
Комментариев нет:
Отправить комментарий