KÜÇƏ UŞAQLARI

Sədaqət  Əliqızı

“Küçə   uşaqları” elə  sevirlər ,

 ki  daş  divarları,

Onlar  belə  sevmirlər canlı  adamları,

                    Həta  doğmalarını.

Yuxularına  gəlsə  belə

                              tanımazlar  onları.

Çünki  hər  gecə    bu  daş  divarlaradır  sığınacaqları.

İsidir  hər  axşam daş  divarları

                       kiçik  bədənləri.
Gecənin  qaranlığı

 ,Gözlərinin  yaşı  axır  ürəklərinə,

         damla- damla,  gilə, gilə.

Qarışar  qanlarına,

Daşlaşır  beləcə  kiçik  qəlbləri

  İlahi...

Acı  siqareti  hər  şeydən  tez

 Dadarlar.

Görəsən  bu  dadda ,

             Nəyi  axtararlar  ?

Ehtiyac  şərik  çıxar  ömürlərinə ,

Kölgə  salar  məsum zlərinə.

Hər  şeydən  çox  nəyi  istəyərlər?

  Düşünsənə.

Çox  şey  yox ,bir  tikə  çörək ,

 Bir sevgi  dolu  ürək,

                                       arzulayarlar.

Arzuları  yollar  boyu

                         tökülüb  qalar.

Axın-axın insanların ,

                        ayağı  altda  tapdalanar,

Itib-batar  özləri  kimi.

Kormuş  bu  dünyanın

                     Gözləri  sanki, Ilahi...  

QORXULU  YUXU   

    

Yıxılmış  köklü  bir ağac,

              Tapdanmış  budaqları.

Andırır  bir  elin,

                   elatın  yoxluğunu  .

Bir  yolçunun  nəfəsinin 

                                     təngidiyni,

Gücünün  tükəndiyini.

Suyu  qurumuş  arxın 

             ürəksıxan boşluğu.

Xatırladır  mənə  insanların  gözündə

Sonuncu  ümüdün  xarabalığnı.

Dayandığım  yer  sonuncu

_  Uçurum

Baxdıqca  gözüm  qaralır.

_Boşluq

Sonsuz  uzanır

_Bu  yuxu

Qorxulu  yuxuların  ən  qorxulusu.

VİDA NƏĞMƏSİ

Dayanıb önündə dedim sevmirəm

Sən xoşbəxt ol  deyə yalan deyirəm

Budur   otağımda  tənha kimsəsiz

Sevgin ürəyimdə ölüb gedirəm.

Bir gün çıxararsan məni  yadından

Olarsan sən  xoşbəxt    bax hamı kimi

Sevərsən yenidən   ilk  günkü təki

Bütün  bu  olanlar olmamış sanki

Ruhm göylərdən hey boylanacaq.

Bu  həsrət  ayrılıq  onu sıxacaq.

Gözümdən süzzülən gözünün yaşı,

Yağış tək üzərinə göydən yağacaq.

 Səninçin hər zaman mən  nigaranam

O sənsiz dünyamdan sənə baxıram

Görsəm bu dünyada sən bəxtəvərsən

O zaman əbədi yoxa çıxaram  

    

SONUNA  QƏDƏR

Bu şəhərin  canı  sıxıla – sıxıla  içinə  sığdırıb hər  kəsi .

Ümüdü  üzülənləri , taleindən  küsənləri ,

özünə  künc  gəzənləri ,

Bir  badəlik  sevgiləri , mənəm – mənəm  deyənləri ,

 qoluzorlu  kəsləri ,

Zəifləri  əzilənləri , daha  kimləri , kimləri .

Bu  qədər  geniş  bu  şəhərin daş  “ qəlbi” 

Gühahlar  içində    çırpınan  gecələri ,

gizllətməyə  çalışır  içindəki ,İyrənclikləri ,

ləkələnən  şərəfləri , qırılan  qürurları .

Hər  kəsin  can  atdığı  bu  şəhər ,

 iradələri  sınağa  çəkəcək  sonuns  qədər.