Əlixan Qaya. Mən əsrimdə

Mən əsrimdə özüm kimi yaşayıram
Dünənki gün yaddaşımda sabahımı yaşayıram.
Gün keçir ömür sovuşur
Dəmiryol üstündə qatar dayanıb
Müsafir gözləyir
Bir azdan yola düşəcək
Zaman vaqondan
Şüşənin tərini silə-silə
Əl edir:
-Şair, bir az tələs!

***
Buludlara çəkildim
Yağış olub buludda
Göydən yerə töküldüm
Mən gecələr sükutda

Qanadıma büküldüm
Tikişimdən söküldüm
Qulaq verdim sükuta
Kölgə səsi gəlirdi
Kəndin yol ayrıcında
Neçələri acından
Ayrıldı ana-bacısından
əsən yellə-küləklə
bir duyğulu ürəklə
mən dəli dalğaları
öz içimdə yaratdım