İbrahim SelQosqoca İngiltərə dövləti və ingilis xalqı yəhudi milyonçularının əsarətinə necə düşdü?
İNGİLTƏRƏ KRALININ BAŞINI LONDONDA YƏHUDİLƏRƏ MƏXSUS BANKIN QƏNŞƏRİNDƏ KƏSDİLƏR. Orta əsrlərdə sionistlərin Avropanı qarışdırdıqları, bu səbəbdən də zaman-zaman müxtəlif Avropa ölkələrindən deportasiya olunduqları və nəhayət, Osmanlı dövlətinə sığındıqları millətçi yəhudilərə üz qarası gətirməklə bərabər tarixdə heç kəsin inkar etmədiyi həqiqətdir. O dönəmdəki diqqətçəkən vacib tarixi hadisələrdən biri də yəhudilərin Britaniyanı fitnə-fəsad, anarxiya girdabına yuvarladaraq orada dövlət çevrilişi etmələri, bu və bununla bağlı digər dəyişikliklərə nail olduqdan sonra isə öz maraqlarını həyata keçirmələridir. Söhbət 17-ci əsrdə Britaniyada təşkil olunmuş üsyandan, qanuni Kralın devrilməsindən və bu əməliyyatların fonunda baş vermiş müdhiş hadisələrdən gedir. Nəzərə alsaq ki bu dəfə seçilmiş “qurbanlıq” hər hansı “bədbəxt”, “qafil”, “cahil”, “siyasətdən anlamayan” bir müsəlman ölkəsi deyil, orta çağlarda Yer üzünün bir qisminə ağalıq edən böyük bir imperiya idi- adamı heyrət və vahimə bürüyür. Bu cür müdhiş bir planın həyata keçirilərək uğur gətirəcəyinə inanmaq isə yalnız və yalnız bu plan zəncirinin əvvəlinci halqasından sonuncusunadək gizli qalacağına təminat hissindən qaynaqlana bilərdi. İngiltərədə həyata keçirilmiş həmin müdhiş üsyan və dövlət çevrilişinin təfərrüatları barədə admiral Uilyam Kukerin “Sartranç səltənətindəki daşlar” kitabına müraciət edək.
Yəhudilər qızıl ehtiyatlarını və iqtisadiyyatın müxtəlif əsas istiqamətlərini əllərinə almışdılar. Ona görə də kral 1-ci Eduard yəhudiləri İngiltərədən qovdu. Fransa, Hollandiya və Almaniyada qızıl ehtiyatları saxlayan yəhudilər İngiltərəyə qəzəblənərək, birinci olaraq burada üsyan başlatmağı qarşıya məqsəd qoydular. İngiltərədə siyasi liderlər, dini xadimlər və özəl təşkilatlar arasında nifaq və daxili qarışıqlıq salmaq məqsədi ilə yəhudilər bütün gizli təşkilatları hərəkata cəlb etdilər. Nəticə etibarilə İngiltərə bir-birini məhv etməyə, boğmağa çalışan müxtəlif cəbhələrə bölündü. Kral 1-ci Karlla Parlament arasında fikir ayrılığı üzə çıxdı və get-gedə şiddətləndi. Eyni zamanda hollandiyalı Menasix bin İsrail adlı bir yəhudi məşhur İngiltərə komandanı Oliver Kromvel ilə gizli əlaqələr yaratdı. Kralı devirmək məqsədilə sui-qəsdə əl atılması və bu sahədə ortaq iş birliyinə getmək üçün ona, həmin komandana külli miqdarda pul verildi. İngilis komandanı Oliver Kromvel ələ alındıqdan sonra üsyanın başladılması və idarə edilməsi üçün qızıl ticarəti ilə məşğul olan digər yəhudilər bu məsələlərin həllini maliyyələşdirmək məqsədilə bir araya gəldilər. Onların sırasında Fernandes Çarvaçald adlı Portuqaliya yəhudisi də vardı (tarix dərsliklərində onun adı “Böyük yəhudi” kimi xatırlanır ki, sonucda hakimiyyətə gələn Kromvelin baş məsləhətçisi vəzifəsinə oturdu).
Yəhudilər yüzlərlə öyrədilmiş üsyançını İngiltərəyə göndərdilər. İngiltərəyə yetişdikdən sonra bu üsyançılar gizli yəhudi təşkilatlarına daxil oldular. Onlar üsyana zəmin hazırlamaq məqsədilə çaxnaşma və qorxu yaratmaq üçün terrorçu fəaliyyətə başladılar. Bu, güc strukturları və ölkə əhalisi arasında qarşıdurma mühiti yetişdirmək üçün edilirdi. Terrorçu aktlara Di Syüz adlı yəhudi rəhbərlik edirdi. O eyni zamanda Portuqaliyanın İngiltərədə səfiri idi. Bu hərəkətlərə Di Syüz Fernandes Çarvaçald tərəfindən cəlb edilmişdi.
İngiltərədə üsyan Kalvin qrupuna münasibətdə fikir ayrılığına malik olan katolik və protestantlar arasında başladı. Milliyyətcə yəhudi olan Kalvin (əsil adı Koxendir) gizli təşkilat quraraq, hərəkata göstəriş gözləyən yəhudi üsyançılarını gizlədən məxfi bir qurum başçısıydı.
Yəhudilərlə işgüzar əlaqələrə girən ingilis komandanı Oliver Kromvel 16 iyun 1647-ci ildə yəhudi “Molxeym” kilsəsinin başçısı ravvin İnzabarata aşağıdakı məzmunda məktub yazdı: “Maliyyə dəstəyi ilə bağlı mən hər şeyi edəcəyəm ki, yəhudilər İngiltərədə qalsınlar. Bu isə 1-ci Karlın sağlığında mümkün deyil. Onu isə əsassız olaraq edam etmək yolverilməzdir. Bu şəraitdə əsasımız olmadan onu edam etmək haqqında qərar vermək hüququna malik deyilik. Ona görə də mən kralın terror vasitəsilə öldürülməsini tövsiyyə edirəm. Terror nəticəsində baş qaldırmış qarşıdurmalara qarışmayın. Əgər kral qaçsa, biz ona kömək edərik”. “Molxeym” sinoqoqunun ravvini İnzabarat həmin məktuba 12 iyul 1647-ci il tarixli aşağıdakı məzmunlu məktubla cavab vermişdi: “Yəhudilərin İngiltərəyə qəbulu ilə eyni vaxtda kral 1-ci Karlın devrilməsi üçün biz maliyyə dəstəyi verəcəyik. Kralın öldürülməsinin təşkili kifayət qədər mürəkkəb məsələdir. Elə şərait yaratmaq lazımdır ki, kral 1-ci Karl ölkədən qaçsın. O zaman onun tutulması və edamı üçün əla şərait yaranacaq. Bizim köməyimiz böyük olacaq. Ancaq məhkəməyədək hər hansı şərt və tələbləri müzakirə etməyə heç bir əsas yoxdur”.
1647-ci il dekabrın 6-da kral I Karlın ölkədən qaçması üçün şərait yaradıldı. Qaçışından sonra, Oliver Kromvelin planına əsasən, kral həbs olundu. Bundan sonra Kromvel kralın parlamentdəki sadiq adamlarını təxribata çəkdi. Bütün təxribatlara baxmayaraq parlament kral tərəfindən tövsiyə olunmuş qanunları qəbul etdi və razılaşdırılması üçün krala göndərdi. Bu isə Kromvelə xoş gəlmədi, belə ki bu halda onun rolu öz əhəmiyyətini itirirdi və yəhudilərdən ona vəd olunan külli miqdarda pulu ala bilməyəcəkdi. Bundan sonra Kromvel özünün yaxınlarından biri olan Kolonel Breydə əmr etdi ki, (kralın yaxınlarından təşkil olunmuş) parlamenti devirsin və qovsun.
1649-cu ilin iyulunda böyük Ədalət məhkəməsi quruldu və kralın edam edilməsinə qərar verildi. Məhkəmənin üçdə bir hissəsi Kromvelin adamlarından ibarət idi. Heç bir ingilisə prokuror sifəti ilə çıxış etməyə icazə vermədilər. Bu məqsədlə Fernandes Çarvaçald tərəfindən başqa ölkədən yəhudi millətindən olan İsxak Durevlavis dəvət edilmişdi. Məhkəmə kralın ittihamı ilə yekunlaşdı. Kral 1-ci Karlın başını Londonda yəhudilərə məxsus bir bankın qənşərində kəsdilər.
Kralın 1649-cu ildə edamından sonra aldığı külli miqdarda pul mükafatın müqabilində yəhudilərlə işgüzar münasibətlərə girən Kromvel İrlandiyada yəhudi planlarının icrasına girişdi. Bu təhlükəli vəziyyət demək olar ki 1689-cu ilədək davam etdi. 1652-ci ildə İngiltərə Hollandiyaya qarşı müharibəyə başladı, bundan sonra Kromvel özünü diktator elan etdi. Kromvel lord titulu alaraq, yəhudilərdən qəbul etdiyi pul mükafatının əvəzində onların əmri ilə müvafiq planları həyata keçirməyə başladı.
1654-cü ildə İngiltərə Avropada müharibələrə bulaşdı. Tezliklə Kromvel öldü. İngiltərədə monarxiya rejimi bərpa edildi. Kral 1-ci Karlın oğlu 2-ci Karl İngiltərənin kralı elan edildi. Kral 2-ci Karl Kromvelə dair bütün kompromatları açıqladı. Bununla əlaqədar qəzəblənən ingilis xalqı Kromvelin və onun silahdaşlarının cənazələrini birbaşa qəbirdən çıxarıb dar ağacından asdı. Ancaq İngiltərədə monarxiya rejiminin və kral hakimiyyətinin bərpa edilməsindən sonra da yəhudilərin gizli fəaliyyətləri bitmədi. Yəhudilərin təhlükəli oyunları gizli təşkilatlar vasitəsilə davam etdirildi. Son nəticədə süni yetişdirilmiş siyasi və dini çəkişmələr ucbatından ölkədə vətəndaş sülhünün dayaqları dəfələrlə sarsıntıya uğradı. Yəhudilər İngiltərənin dağıdılması yönündə yenə planlar qurub həyata keçirməyə davam etdirdilər və nəhayətdə ölkədə hakimiyyət rıçaqlarını tam ələ keçirdilər.
Yəhudilərin təşkil etdiyi siyasi və dini çəkişmələrə, qiyamlara baxmayaraq İngiltərə hər halda 1689-cu ildə iqtisadiyyatda və siyasətdə qabaqcıl mövqeyə çıxa bildi. Ancaq bu “qurbanlıq” ölkə sionistlər vasitəsilə quraşdırılmış çəkişmə, hiylə, qalmaqalların onun imicinə verdiyi itkilərin təsirindən uzun illər qurtula bilmədi. İngiltərədə iqtisadi və siyasi məqamlardakı yüksək mövqeləri ələ almış yəhudilər hökuməti yüksək vergi tutulmasına və kredit faizlərinin yüksəldilməsinə vadar edərək, ona hər cür təzyiq göstərirdilər. Nəticə etibarilə ingilis hökuməti faiz sayğacının və ardınca da keçmə borcların təzyiqi altında çıxılmaz vəziyyətdə qaldı. Bu minvalla qosqoca İngiltərə dövləti və ingilis xalqı yəhudi milyonçularının əsarətinə düşdü.
Bu müdhiş tarixi “hekayət”dən də anlaşıldığı kimi, hakimiyyət əldə edərək və ya hakimiyyətə kənardan təsir göstərərək, öz məqsədlərini həyata keçirmə məsələlərində sionistlərin prinsipləri makiavellizmlə yüksək tonda səsləşir. “Öz məqsədinə çatmaq üçün istənilən metodun tətbiqi özünü doğruldur”- Makiavellinin bu ideyası bəşəriyyətin milyon illərlə əldə etdiyi siyasi, mədəni, mənəvi dəyərlərin üzərindən ikrahla keçərək, bütün humanizm prinsiplərini nifrətlə tapdalayaraq hər hansı şəxsin və ya milli “eqo”nun, istənilən başqa bir şəxsə və ya milli etnosa (həmçinin onun yaratdığı dövlətə) qarşı hər cür rəftarına bəraət qazandırır.
19-cu əsrin sonunda İngiltərədə Baş Nazir postunadək yüksək vəzifə tutmağa nail olmuş Benjamin Dizraeli yəhudilərə tövsiyəsində bildirirdi: “Əgər sonucda uğur gətirəcəksə, saxtakarlıq edərkən və hiylə işlədərkən də utanmayın”.
Əgər sionist hakimiyyəti üçün bütün bəşəriyyətin ölümü tələb olunsa belə, bu baş verməlidir. Yəhudi “müdrik”lərinin hazırladığı, yazılı və şifahi şəkildə yəhudilər içərisində min illərdir yayılan “Protokollar”a nəzər yetirsək, sionizmin gerçək simasının nədən ibarət olduğunu anlamış olarıq: “Şərəf, vicdan və siyasət anlayışları bir araya sığmır. Əxlaq və şərəf normaları anlayışı ilə bağlı olan insan siyasətçi ola bilməz və həmişə yanlış yol seçəcəkdir. Öz məqsədlərini həyata keçirmək üçün yollar və metodlar axtaranlar isə doğru yoldadır. Nəzərə almaq lazımdır ki, planlaşdırılmış məqsədlərə çatmaq üçün itkilərə məruz qalmalar və mürəkkəb situasiyalarla qarşılaşma halları mümkündür. Başqalarının rəftarı və itkilərə uğrayacağı bizim üçün maneə ola bilməz”.
QOY XALQLARIN GENOSİDİ. Böyük Britaniya imperiyası düşmənçilik, zülm, istibdad, hiylə və xəyanət üzərində bərqərar olmuşdu. Bu şər imperatorluğu özünə “üzərində günəş batmayan ölkə” adı vermişdi. Konqo, Kipr, Kanada, Avstraliya, Fici, Şimali Afrika, Yeni Zelandiya, Tonqa, Pasifik adaları, Paniya, Somali, Saravak, Biruno, Bruney, Banqladeş, Birma, Hindistan, Pakistan, Malta, Malaziya, İndoneziya, Bəlucistan, Çinin bir hissəsi, Bostamina, Misir, Sudan, Sinqapur, Siyero-Leone, Nigeriya, Uqanda, Quyan, Qambiya, Qana və Tanzaniya kimi dövlətlər ingilislərin hegemonluğu sayəsində ələ keçirilmişdi. Bu dünya dövlətləri həm dinlərini, həm dillərini, həm də adət-ənənələrini itirdilər. Yeraltı-yerüstü sərvətləri ingilislər tərəfindən talan edildi. 19-cu əsrin sonunda onlar dünya torpaqlarının ¼-nə, dünya xalqlarının isə ¼-dən çoxuna sahib oldular.
İngilis müstəmləkələrinin ən mühümü strateji məqsəd daşıyan Hindistan idi. İngilislər dünya hakimiyyətlərini təmin etmək üçün üç yüz milyondan artıq əhalisi olan (hal-hazırda bir milyarda yaxındır), tükənməz sərvətlərə sahib Hindistandan 1-ci Dünya Müharibəsində bir milyondan artıq əsgər və bir milyard rupi nəğd pul almışdılar. Bu pulların çoxunu Osmanlı dövlətini parçalamağa sərf etmişdilər. Sülh şəraitində də ingilis iqtisadiyyatını yaşadan və maliyyəsini dövr etdirən Hindistan idi.
Osmanlı imperatorluğunu müxtəlif siyasi oyunlarla Rusiya ilə müharibəyə cəlb edərək yenə də qoy xalqları bir-birinə qırdırdılar. Parçalayıb işğal etmək ingilis siyasətinin əsasını təşkil edir. Qeyd edək ki, həmin oyunlar Qafqazda da uğurla oynanıldı. 1917-1918-ci illərdə İranda yerləşən ingilis hərbi korpusunun komandanı Lionel Denstervil demişdi: “Qafqaz xalqları taqətdən düşənə qədər bir-birini qırmalıdırlar, yalnız bundan sonra biz Qafqaza sahib ola bilərik”.
1837-ci ildə Hindistanda hakimiyyətə gələn 2-ci Şah Bahadır, ingilislərin zülmünə dözməyərək, 1857-ci ildə onlara qarşı ordunun və xalqın birliyi ilə qiyama başladı. İlkin mərhələdə öz adına pul kəsdirib xütbə oxutdurdu. Şahın bu hərəkətinə qarşı ingilislərin reaksiyası çox şiddətli oldu. İngilis əsgərləri Dehliyə daxil olaraq evləri, dükan və mağazaları qarət etdilər. Qarşılarına çıxan bütün qoca, cavan, uşaq və qadınları qılıncdan keçirdilər. Dözülməz bir vəziyyət yarandı. 2-ci Şah Bahadırın ordu başçılarından olan Batı xan sultanı ordu ilə birlikdə geri çəkilməyə razı salsa da, ingilislərin rəğbətini qazanmaq istəyən xain Mirzə İlahi Baxış adlı başqa bir başçı şaha ordudan ayrılıb təslim olmağı təklif etdi. Onu inandırmaq üçün “İngilislər səninlə yaxşı rəftar edəcəklər və ailənə toxunmayacaqlar” dedi. Bahadır Şah ona inanıb ordunun əsas cinahından ayrılaraq, Dehlinin içərisindəki Kalyayi Müəlladanın 10 kilometrliyində yerləşən Humayun şah türbəsinə sığındı. Zalımlığı ilə məşhur olan ingilis zabiti, keşiş Hudson bu məsələni xain Rəcəb Əli adlı birindən öyrənərək ordu komandanı Vilsona bildirirdi. O Bahadır Şahı tutmaq üçün yardımçı qüvvələr istədi. Vilson verə biləcəyi muzdlu əsgərləri olmadığını söylədikdə, Hudson sultanın təslim olması üçün canına və ailəsinə toxunulmayacağı təminatının verilməsi təklifini etdi. Vilson bu təklifi əvvəlcə qəbul etməsə də, sonradan razılaşdı. Bundan sonra Hudson 90 nəfərlik əsgər heyəti ilə Humayun şahın türbəsinə gələrək şaha təslim olmağı təklif etdi və təslim olduğu təqdirdə ailəsinə toxunulmayacağı təminatını verdi. Hudsona aldanan Bahadır Şah təslim oldu. Hudson sonradan sultanın iki oğlunu da yaxalamaq istədi. Lakin sultanın oğlanları qalada mühafizə olunduqlarından onlara yaxın düşə bilmədi və nəticədə onları da canlarına təminat vermək yolu ilə aldatdı. Sultanın oğlanları da aldanaraq təslim oldular. İngilislər onları tutan kimi elə oradaca zəncirləyib əli bağlı Dehliyə gətirdilər. Mərkəzi meydanların birində soyundurub sinələrinə qurğuşun tökərək şəhid etdilər. Deyilənlərə görə, Hudson onların qanından bir qədər şüşəyə töküb içmişdi. Bu gənclərin cəsədlərini xalqı qorxutmaq üçün qala qapısından asdılar. Bir gün sonra başlarını kəsərək İngiltərə valisi Henri Bernarda, ətlərindən isə şorba bişirərək şah və xanımının saxlandığı zindana göndərdilər. Onlar ac olduqları üçün əti yeməyə başladılar, lakin çeynəyə bilmədilər. Ətdən şübhələnərək yediklərini qusdular və qabları yerə çırpıb sındırdılar. Bu vəziyyətdə Hudson onlara yaxınlaşaraq: “Niyə yemədiniz?”- deyə istehza ilə şorbanın onun oğlanlarının ətindən hazırlandığını söylədi... 2-ci Şah Bahadır kolonizatorlara qarşı qiyam və qətldə günahlandırılaraq mühakimə edildi. O ömürlük həbs cəzasına məhkum edilərək Myanmaya sürgünə göndərildi. Şah 1862-ci ildə vətənindən uzaq bir ölkədə vəfat etdi. Bir müddət sonra isə qoy xalqların daha bir lideri Əllamə Fəzli Haqq Andaman adalarındakı zindanlardan birində ingilislər tərəfindən şəhid edildi.
Ayətullah Hacı Şeyx Hüseyn Lənkərani demişdir: “İngilislər bəşərin düşmənləridir”. İngilislər tutduqları ölkələrin sakinlərini istismar etmək, dəniz quldurluğu, çəpərləmələr, qul alveri, müstəmləkələri talamaq yolu ilə böyük sərvət toplayırdılar. Həmin sərvəti iri müəssisələr tikməyə sərf edirdilər. Lord Dalxauzi Hindistanın “mərkəzləşdirilməsi” adı altında “Vərəsəsizlik doktrinası” həyata keçirdi ki, həmin siyasətə əsasən hindlilərin torpaqları əllərindən alınır və indiki BP kompaniyasının sələfi olan Ost-Hind kompaniyasının mülkiyyətinə verilirdi. “Vərəsəsizlik doktrinası”na əsasən, əgər zadəgan “kifayət qədər varlı deyildisə və ya kişi cinsində olan varisi yoxdusa” onun torpaqları avtomatik olaraq əlindən alınırdı. İngilislər buna həmişə olduğu kimi gəlişigözəl “hind torpaqlarının birləşdirilməsi” adı qoymuşdular. Hindistanda varisi olmayan zadəganın özünə ardıcıl seçmək hüququ vardı ki, ingilis idarəçiləri həmin hüquqa məhəl qoymurdular. Bundan başqa, zadəganın nə dərəcədə varlı olub olmadığını da ingilislər öz kriteriyaları ilə müəyyən edirdilər. Nəticədə Mərkəzi, Qərbi və Şərqi Hindistan ərazilərindəki torpaqlar hindlilərin əlindən alınaraq Ost-Hind şirkətinin ixtiyarına keçdi. Moğol imperatorluğunun keçmiş paytaxtı Dehli şəhəri də işğal olundu. 1849-cu ildə Pəncabın işğalı ilə Ost-Hind şirkəti Hindistan torpaqlarının zəbt edilməsini başa çatdırdı.
19-cu əsrin birinci rübündə İngiltərə hökumət orqanları işğal edilmiş ərazilərdə torpaq vergi sistemi tətbiq etdilər ki, həmin vergi əhalinin güzaranı acınacaqlı hala saldı. Min illər boyu Hindistanda əl ilə toxuma və boyama sənəti inkişaf etmiş və təkmilləşmişdi. Lakin ingilislər gələndən sonra konveyer üsulu ilə istehsalat tətbiq etdilər ki, bu da regionun istisadi cəhətdən çökməsinə gətirib çıxardı. Əhaliyə Ost-Hind kompaniyasının icazəsi olmadan alver etmək belə qadağan olundu. İngilislərə qarşı kütləvi etirazlar baş qaldırsa da, hamısı qanla yatırıldı. 20-cu əsrin ortalarında kolonizatorların işğalçı siyasəti daha da gücləndi. İngilislər qəsdən dözülməz siyasət həyata keçirdilər və qoy xalqların kütləvi məhvinə səbəb oldular. 1943-cü ildə məhsulun olmadığı bir şəraitdə ingilislər Şimali Benqaliyadan 80 000 ton buğda apardılar. Bundan başqa, onlar balıqçılarda olan bütün qayıqları zorla müsadirə etdilər. Qayıq vasitəsilə əhali həm balıq tutub dolanır, həm də bazarlara ərzaq məhsullarının daşınmasını həyata keçirirdi. Nəticədə benqal xalqı səfil vəziyyətə düşdü və aclıqdan bir neçə milyon insan öldü.
İngilislər hindlilərin dini işlərinə də burun soxdular: onlar bir sıra qədim rituallara, eləcə də yeniyetmələrin evlənməsinə qadağa qoydular. Katolik missionerləri əhalinin dinini dəyişməyə cəhd göstərdilər. Hindistanda yeni məktəblər açdıqları halda, İslam şəriətini öyrədən bütün mədrəsələri bağladılar. Xalqa rəhbərlik edə biləcək bütün alimlər və din adamlarını şəhid etdilər. Hətta tələbələri də qətlə yetirdilər.
İngilis diplomatı Denis Rayt deyirdi: “Farmasonluq- ingilislərin gizli silahıdır”. Şərq ölkələrinin məhsuldar və zəngin torpaqlarını işğal etmək üçün bu ölkələrə əsgər, dənizçi və tacir göndərməkdən əlavə, bu ölkələrin şüurlarına da hakim olmaq lazım idi. Bu vəzifənin öhdəsindən farmason təşkilatları çox yaxşı gəlirdilər. Öz planlarını həyata yetirmək üçün yerli məmurlardan seçib farmason cəmiyyətlərinə cəlb edirdilər. Onlar farmason təşkilatlarına üzv olmaqla istismarçılar xidmət və milli mənafelərə xəyanət etməkdə idilər.
Missionerlərin xüsusilə islam dünyasındakı fəaliyyətləri, islamı və müsəlmanları parçalayaraq təfriqəyə salmaq ideyalarına söykənir. İngiltərə ələ keçirdiyi yerlərə çox gözəl bələd olduğu kimi, istila edəcəyi qitələri də əvvəlcədən incələyərək öyrənir, daha sonra siyasi alətlər vasitəsilə planlarını qurur, uyğun zaman yetişən kimi bir göz qırpımında oranı işğal edir, həmin qitəyə girdiyi zaman tanımadığı evə deyil, öz doğma evinə girirmiş kimi girirdi.
1925-ci ildə Hindistana səfər edən fransız Marsello Pernau nəşr etdiyi kitabında belə yazır: “Hindistanın birinci şəhəri olan Kəlküttədəki səfalətli həyat Paris və Londonun ətrafındakı bataqxana məhəllələri ilə belə müqayisə edilməyəcək səviyyədə idi. Küçələrdə insanlar və heyvanlar bir-birinə qarışmış, uşaqlar ağlayır, xəstələr inildəyirdi. Onların yanında spirtli içki içib məst olmuş insanlar ölü kimi yerdə uzanıb qalmışdılar. İnsan bu qədər ac, zəlil və zəif vücudları seyr edərkən, istər-istəməz öz-özünə bunların nə iş görə biləcəyini fikirləşir. Nicatlarını fabriklərdə işləməkdə görən insanların ağır iş şəraiti müqabilində aldıqları məvacib, ehtiyaclarının cüzi hissəsini belə ödəmirdi. Dünyanın heç bir yerində insan həyatına qarşı olan diqqətsizlik burada olduğu qədər deyildi. Fəhlə öldükdə, nə olsun? Sabah yerinə başqa birisi gələr- deyirdilər. İngilislərin burada düşündükləri yeganə şey istehsalı çoxaltmaq, maksimum mənfəət əldə etmək və bütün qazancları İngiltərəyə yönəltmək idi”.
Cenninq Brayn “Hindistanda ingilis hakimiyyəti” adlı kitabında belə qeyd etmişdir: “Hindistan əhalisinə rifah və səadət bəxş etdiyini iddia edən ingilislər, hakim olduqları müddət ərzində milyonlarla hindlini məzara göndərmişlər”.
Tarixçi F.Brodelyanın fikrincə, 17-ci əsrin ortalarında İngiltərə hər il iqtisadiyyatına 6 milyon funt-sterlinq investisiya qoyurdu və bu investisiyaların üçdə biri- 2 milyon funt-sterlinq Hindistandan çıxarılırdı.
Harold Kambton isə “Hindlinin həyatı” adlı kitabında belə yazır: “Ağaları (ingilislər) hindliyə zülm edir, o isə hər şey yox oluncaya, ölüncəyə qədər işləməkdə, ona xidmət etməkdə davam edir”.
1834-cü ildə ingilis istehsalçıları afrikalı zəncilərin yerinə hindli işçiləri işlətməyə başladılar. Hindistandan Şimali Afrika müstəmləkələrinə minlərlə hindli müsəlman aparıldı. Qul adı verilən bu işçilərin vəziyyəti kölələrin vəziyyətindən daha ağır idi. Onlar “razılaşdırılmış iş rejimi” deyilən bir üsul ilə hindliləri işlədirdilər. Buna görə də qul adlanan insanlar beş il müddət ərzində nə evlənə, nə də iş yerlərini tərk edə bilirdilər. Gecə-gündüz qırmanc altında işləmək məcburiyyətində idilər. Bundan əlavə, hər il vergi qismində üç ingilis qızılı verməli idilər. Bu deyilənlər “Labour in İndia” yazıları ilə bütün dünyaya açıq-aşkar elan edilmişdi.
Tarixən ingilislərin hədəfində olan ölkələrdən biri də İran olmuşdur. İlk dәfә оlаrаq Cоn Kеnsоn аdlı ingilis ticаrәt şirkәtlәrinin biri tәrәfindәn İngilis krаliçаsının mәktubu ilә birgә Rusiyа әrаzisindәn kеçәrәk İrаnа gәldi vә burаdа Tәhmаsib şаhlа görüşdü. Lakin İrаnlа tаnışlıq vә bu ölkә ilә ticаrәt әlаqәlәri yаrаtmаq mәqsәdilә burаyа sәfәr еdәn Kеnsоn Tәhmаsib şаhlа görüşdüyü zаmаn katolik dinindә оlduğunu bildirmәklә оnu bәrk qәzәblәndirdi. Şаh qәzәbini gizlәdә bilmәyib tаm qәtiyyәtlә dеdi: “Bizim katolik kаfirlәrlә әlаqә yаrаtmаğа hеç bir еhtiyаcımız yохdur”. İngilis səfiri şаhın yаnındаn çıхdıqdаn sоnrа әtrаfdаkılаrdаn biri pаk еtmәk mәqsәdilә оnun kеçdiyi vә оturduğu yеrә tоrpаq tökdü. Bәzilәri Tәhmаsib şаhın bu rәftаrını sәfirin şәхsiyyәt vә niyyәtindәn аgаh оlduğu üçün bir siyаsi аddım kimi qiymәtlәndirmişlәr. Hәmin dövrdә ingilislərin siyasətini anlayan Tәhmаsib şаh Оsmаnlı dövlәti ilә sülh sаzişini imzаlаdı vә аvrоpаlılаrlа hеç bir әlаqә yаrаtmаq istәmədi. Bir müddət sonra İrаnа bаşqа bir ingilis nümаyәndәsi gәldi vә Tәhmаsib şаhlа görüşdüyü zаmаn оndаn ingilis mаllаrının Rusiyаdаn İrаnа gәtirilmәsinә icаzә vеrmәsini istәdi. Оnlаr cәnubdаn İrаn әrаzisinә dахil оlаn Pоrtuqаliyа tаcirlәrinin әn böyük rәqiblәrindәn biri idilәr. Bu zaman Tәhmаsib şаh ingilislәrin хаhişinә müsbәt cаvаb vеrdi vә ingilislәr gömrük hаqqı vеrmәdәn İrаn әrаzisinә mаl gәtirmәk hüququnu qаzаndılаr. Həmin vaxtdan İranın qara günlərinin təməli qoyuldu. Ölkənin sərvətləri sümürücülər tərəfindən talanaraq xalq ac-yalavac kökə salındı və bu hal İran İslam İnqilabına kimi davam etdi.
Osmanlı dövləti dağıdıldıqdan sonra onun hakimiyyəti altında olan ərazilərdə böyüklü-kiçikli 23 dövlət quruldu. İslam ölkələri olan bu dövlətlərin arasında müntəzəm olaraq düşmənçilik və qarşıdurmalar yaratdılar. Bu kimi ixtilaflar həmin ərazilərdə bu günə kimi davam etməkdədir. Böyük qüdrətlər dünya ictimaiyyətinin diqqətini hər hansı br nöqtəyə cəlb etmək üçün bu münaqişələr ara-sıra qızışdırılır və ya onlar öz imperialist siyasətlərini həyata keçirməkdən ötrü güclü bir ölkəni zəif bir dövlətin canına salaraq, əzilən tərəf üçün beynəlxalq kömək, vasitəçi və s. adlarla zahir olurlar. Bir növ dovşana qaç, tazıya tut deyirlər və ya yetimin papağını oğurlayıb yenidən özünə qaytarmaqla ona dayı olurlar.
Yəhudilər ingilislərin himayəsi ilə Fələstin torpaqlarında yəhudi dövləti qurmaq istəyirdilər. Sionistlərin fəaliyyət və məqsədlərindən xəbərdar olan sultan Əbdülhəmid Fələstin torpaqlarının yəhudilərə satılmaması barədə xüsusi fərman verdi. Dünya Sionizm Təşkilatının sədri Teodor Hertzel və Hamam Mane Levi sultanla görüşəndə yəhudilərə torpaq almaq istəklərini bildirdikləri zaman Əbdülhəmid təklifə cavab olaraq bunları demişdi: “Dünyanın bütün dövlətləri ayağıma gəlsələr, bütün xəzinələri qarşıma qoysalar da, sizə bir qarış belə torpaq vermərəm! Əcdadlarımın qanları bahasına aldıqları bu torpaq pulla satılmaz!” Yəhudilər Əbdülhəmidin qərarının ciddi olduğunu başa düşdükdən sonra “İttihad” və “Tərəqqi” partiyaları ilə əlaqə yaradaraq 1909-cu ildə onu hakimiyyətdən saldılar, masonları dövlət vəzifələrinə gətirdilər. Hətta onların Şeyxul İslamlıq vəzifəsinə yüksəltdikləri Xeyrullah və Musa Kazım da mason idi. Əbdülhəmidin min bir zəhmət bahasına yaratmış olduğu dünyanın “1-ci Qara Ordusu” Balkan, Çanaqqala, Şimal və Fələstin cəbhələrində məhv edildi. Yüz minlərlə qoy cavanı tələyə salınaraq şəhid oldu.
Yırtıcı işğalçılıq müharibəsi ilə tarixdə ad çıxarmış Adolf Hitler belə ingilislərin beynəlxalq arenada törətdikləri cinayətlər qarşısında təəccübünü gizlətməmişdir. O yazırdı: “Tarix boyunca heç bir dövlət iqtisadi fəthlərini İngiltərədən daha sərt və qılınc gücü ilə həyata keçirməmiş və həyata keçirdiklərini də ingilislər qədər zorbalıqla qorumamışdır”. 3 iyul 1940-cı ildə ingilislər gözlənilmədən öz müttəfiqləri olan fransızlara hücum etdilər. Admiral Sommervellin rəhbərlik etdiyi Britaniya eskadrası Fransa gəmilərini atəşə tutdu. Fransızlar öz cəbhə yoldaşlarından xəyanət gözləmirdilər, ona görə də hücuma hazır deyildilər. Nəticədə 1400 fransız dənizçisi öldürüldü. İngilislər bu rəzaləti fransız gəmilərinin almanların əlinə keçəcəyi təhlükəsi ilə əlaqədar etdiklərini bildirdilər.
1944-cü ildə dekabrında Yunanıstana girən ingilis əsgərləri burada yunan antifaşistlərindən təşkil olunmuş ELAS ordusunun döyüşçülərini güllələdilər. ELAS xalq azadlıq ordusu kimi yaradılmışdı və alman faşistlərinin ölkədən qovulmasında böyük fədakarlıqlar göstərmişdi. Lakin təşkilatın sosialist yönümlü olması ingilislərin xoşuna gəlmədi. Nəticədə Yunanıstanın əsgər və zabitlərdən ibarət on minlərlə sayseçmə oğlu güllədən keçirildi. Bu cinayətlərin heç biri tarixçilər tərəfindən xatırlanmır, axı onları dünyanın titullu xalqı- ingilislər edib!
Suriya xalqının lideri Bəşər Əsəd də regionda baş verən fəlakətlərin əsas baiskarı kimi İngiltərəni göstərmişdir. Britaniyanın “Sandi Taymz” qəzetinə müsahibə verən Əsəd bildirmişdir ki, Britaniya hökuməti əsrlər boyu Yaxın Şərqdə dövlətləri bir-birinə düşmən edib: “Britaniya bizim regionda onilliklər boyu, hətta əsrlər boyu müxtəlif məsələlərdə qeyri-konstruktiv rol oynayıb. Problem isə ondadır ki, Britaniya hökumətinin dayaz və qeyri-dolğun fikirlərlə zəngin nitqi hegemonluq və araqarşıdıranlıqdan başqa bir şey deyil. Sizinlə səmimi danışıram. Problemin həllində hərbiləşdirmə yoluna üstünlük verən bir ölkəyə necə müraciət etmək olar? Biz zorakılıqların qarşısını almaq istədiyimiz bir vaxtda onlar əksinə, terrorçuların silahlandırılmasını qarşılarına məqsəd qoyublar”. Bəşər Əsəd demişdir ki, Britaniya hökuməti suriyalılara və hətta Britaniya xalqının öz maraqlarına qarşı hərəkət edir: “Bu hökumət olduqca sadəlövh və qeyri-real addımlar atır. Onlar bu məsələdə daha dərin düşüncələrə əsaslanmalı və məsuliyyətli qərarlar verməlidirlər. O vaxta qədər isə biz ev yandıranlardan yanğın söndürən olmağı gözləməyəcəyik”.
DÜNYA HÖKUMƏTİNİN QƏRARGAHI- İNGİLTƏRƏ. Bu gün Böyük Britaniya konstitusiyalı monarxiyadır və ingilislər belə deməyi xoşlayırlar ki, kraliça və monarxiya sülaləsinin özü onlar üçün “qoca mərhəmətli İngiltərənin” simvolu olmaqdan başqa bir şey deyildir. Lakin gerçəklikdə Böyük Britaniyanın kral ailəsi heç də simvol deyil: Böyük Britaniya şirinin bu gün həm dişləri, həm də caynaqları var. Yalnız ölkə daxilində deyil, həm də bütün dünyada siyasətə təsir etmək üçün kral ailəsi kifayət qədər vasitələrə malikdir.
Planetin 7 milyardlıq əhalisinin sayını 1 milyarda endirməyi planlaşdıran Dünya Hökumətinin əsas qərargahlarından biri İngiltərədə yerləşir. Təsadüfi deyil ki, nüfuzu ləkələnmiş sabiq dövlət xadimlərinin əksəriyyəti məhz İngiltərədə siyasi sığınacaq tapır. Dünya Hökumətinin başında Britaniya kraliçası 2-ci Yelizaveta dayanır. Hətta indi, bizim zamanda ingilis tacının sahibi aşağıdakı hüquqlara malikdir: müharibə elan etmək (qanuni məhdudiyyət olmadan və səbəbləri izah etmədən); baş naziri təyin etmək (istədiyi adamı, və bu şəxs partiya seçkilərində qalib olmaya da bilər); nazirləri, gizli müşavirləri, icra orqanlarının üzvlərini və digər vəzifə şəxslərini təyin etmək; parlamenti buraxmaq; bütün işlər üzrə hakimləri təyin etmək; hərbi qüvvələrə rəhbərlik etmək. Ümumi qanun deyir ki, Tac “səhv edə bilməz”, monarx cinayətə görə məhkəmədə cavab verə bilməz. Heç inanmazsınız ki, baş nazirlər, parlament partiyaları, seçkilər- hamısı bir oyundur. Faktiki olaraq kraliça hakimiyyətin bütün qollarına- qanunvericiliyə, icraya və məhkəməyə nəzarət edir. Monarx anqlikan kilsəsinin də Ali İdarəçisidir; yepiskopları, arxiyepiskopları təyin edir, sion qanı daşımayanları bu vəzifələrə götürmür. Yəni o həm dünyəvi, həm də dini hakimiyyətin başçısıdır- bu hal isə dünyanın heç yerində, hətta liberalların cani-dillə söydüyü İranda da yoxdur. Daha bir məqam: Kraliçanın yuxarıda sadaladığımız bütün səlahiyyətləri yalnız İngiltərədə deyil, İngiltərənin koloniyası sayılan Kanada, Avstraliya və digər 13 ölkədə də qüvvədədir. Dünyada əlində bu qədər böyük hakimiyyət səlahiyyətləri olan ikinci bir adam yoxdur. Amma İngiltərə bizə demokratiyanın göbəyi kimi sırıdılır.
Britaniya kraliçası planetin ən nüfuzlu insanı olmaqla yanaşı, həm də ən zənginidir. Rotşildlər, Morqanlar, Fordlar, Rokfellerlər onunla müqayisədə xırda biznesmenlərdir. Hal-hazırda dünya heroin ticarətinin başında bu xanım durur. Dünya xalqlarını narkotikə məhz “xalqlar anası” kimi sırıdılan 2-ci Yelizaveta otuzdurur. Məhz Britaniya tacı bilavasitə iki yüz il ərzində narkotik alveri ilə məşğul olmuşdur (“tiryək müharibələri”ni unudanlar üçün xatırlatma). Narkotiklə alverin böyük hissəsini Britaniya xüsusi xidməti hələ də nəzarətdə saxlayır. Amerikanın Əfqanıstana təcavüzü ona görə başlandı ki, taliblər narkotiklə mübarizəni genişləndirmişdilər, öz ərazilərində xaşxaş və tiryək əkinlərini məhv edirdilər, öz ölkələrindən keçən narkotrafiki 10 dəfələrlə azaltmağa nail olmuşdular. 40-50 milyardlıq narkogəliri itirmək britaniyalılar üçün xoş deyildi, ona görə onlar öz cəsuslarının əli ilə ABŞ-ı Əfqanıstana təcavüzə “göndərdilər”.
Narkotiklərlə müharibə oyundan başqa bir şey deyildir. Hətta siqaret kağızına da tiryək hopdururlar ki, siqaret çəkənlər bu vərdişi asanlıqla tərgidə bilməsinlər. Necə olur ki, nəzarət və yoxlama avadanlığının ən müasir növləri (peyk kəşfiyyatı daxil olmaqla) istifadə edildiyi halda, narkoticarətin kökünü kəsmək olmur? Nə üçün hüquq-mühafizə və güc təşkilatları aşkar edilmiş laboratoriyaları məhv etmir? Əgər belədirsə, tam imkan ola-ola heroinlə ticarətin kökü kəsilmirsə, demək həmin təşkilatlar narkotik ticarətin dayandırılmasında maraqlı deyillər. Bu alverin kökünü kəsmək üçün sadəcə sirkə anhidridini- çiy tiryəkdən heroin almaq üçün tələb olunan ən vacib kimyəvi komponenti istehsal edən bütün zavodlar nəzarətə alınmalıdır. Sonra onun izinə düşüb məhv etmək asandır!
Avropaya heroin daşıyan kanallardan biri Monako knyazlığından keçir. Heroin Korsikadan bərə ilə gətirilir, yay aylarında Korsika ilə Monte-Karlo arasında külli-miqdarda bərə reysləri olur. Bu zaman nə daşınan yük, nə də sərnişinlər yoxlanılır. 1930-cu ildə Cənubi Amerikaya qoyulmuş Britaniya kapitalı, Britaniya “dominionlarına” (müstəmləkələrinə) qoyulmuş kapitaldan artıq olmuşdu. Xaricdəki Britaniya sərmayələri üzrə mütəxəssis Qrehem iddia edirdi ki, Cənubi Amerikada ingilis sərmayələri “bir trilyon funt sterlinqdən çoxdu”. Xatırlayın ki, bu 1930-cu il idi, o zaman bir trilyon funt ağlasığmaz dərəcədə nəhəng pullar idi. Cənubi Amerikaya belə nəhəng sərmayənin qoyulmasına səbəb nə idi? Bircə sözlə izah etmək olar: narkotiklər. Cənubi Amerika xalqlarının narkotikə otuzdurulmasının əsas baiskarı İngiltərə kraliçasıdır.
Narkotiklərin gənclər arasında geniş yayılmasında İngiltərənin “Bitlz” rok-qrupunun da böyük rolu olmuşdur. “Bitlz” fenomeni köhnəlmiş sosial sistemə qarşı kortəbii gənclik qiyamı deyildi. Əksinə bu, əhalinin geniş qrupuna düşünülmüş plan üzrə dağıdıcı elementin yeridilməsi idi. Məqsəd həmin qrupa mənsub olanların şüurunda dəyişilik etmək idi. Həmin qrupa milyonlarla gənc aid idi, onlara yeni həyat tərzi, yeni kultlar aşılanırdı. “Bitlz” qrupu sosial eksperimentin bir hissəsi kimi ABŞ-a gətirildi. Həmin eksperiment Tavistok İnsan Münasibətləri İnstitutunda- psixoloji müharibələr bürosunda, dünya höküməti laboratoriyasında işlənib hazırlanmışdı. O bütün sektorlarda və ictimai həyatın istənilən sahəsində -ailədən tutmuş dünya birliyinə qədər- qrup və təşkilati davranışı öyrənən, psixoterapevtik təcrübələr aparan özəl bir təşkilatdır. Tavistok metodlarına Freyd psixoterapiyasından əlavə narkotiklər, hipnoz, eləcə də digər psixoloji və farmakoloji təsir vasitələri də daxildir. Onlar insanın və ictimai qrupların dəyərlər sistemini dəyişir, ictimai rəyə təsir göstərir, mənəvi dəyərləri məhv edir, insanın “yeni obrazını” yaradır. Bütün bunlar insanları dünya hökümətinə tabe etdirmək üçündür.
Biz də bir xalq və dövlət olaraq dünyada dolaşan böyük fəlakət kabuslarını əlamətlərindən tanımalı və bu kabusların zərbələrindən özümüzü, xalqımızı və dövlətimizi yayındırmağı bacarmalıyıq. Xüsusən də nəzərə alsaq ki, bizlər komanda oyunlarında həmişə uduzmağa meylliyik; ingilisdən, fransızdan, ispandan ki tədbirli deyilik,- onda ehtiyatın bizim son silahımız olduğu bilmərrə aydınlaşar.
Комментариев нет:
Отправить комментарий