Hüseyn Vahidi - Ən qısa hekayəciklər

Divar üstündəki saat. Divar saatı bir il idi, alandan bəri, dayanmadan çalışırdı. Bir saniyə içində, batareya qurtuldu. Saat öldü.
Qulu və nəzir paylama. -Məşə qulu allah qəbul eləsin.
-Nəyi?
-Maşının içi doludu bir dəfəlik qıda qabları ilə, nəzir vermisnəmi?
-Yox canım sübəhdəndi fəqət nəzir yığıram...
Sükut. Qırovun (Noyabrın) səggiziydi. Gecə saat biri göstərirdi. Səssizlik tək başına şəhəri alt üst edirdi. Ağacdan düşən xəzəl yarpağı yerə duşrək sükutu pozədu.
Bəxtsiz oğru. Kişi başını yorğan altından çıxardaraq dedi:
-Əşi! Siz oğrusuz?
-Bəli... Necə?
-Ay sənin başına daş salım, günün günorta çağında mən bu evdə bir zad tapa bilmirəm, sən bu qaranlıqda nə axtarırsan?
Qorxuluq. Qorxuluq yalnızlıqdan darıxaraq xımır-xımır ağlayırdı. Tarla yiyəsi ölndən, daha heç qarğa tarlaya gəlmirdi.
Ad günü. Axşam olmuşdu. Hələ də ailəsindən kimsə onun ad gününü təbrik deməmişdi. Cibindən telfonunu çıxardıb, hesabı olan bankanın təbrik mesajini oxuyub gülümsədi.